Pagbangotan 5
1 Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.
2 Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.
3 Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
Orphans we have been — without a father, our mothers [are] as widows.
4 Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.
5 Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
For our neck we have been pursued, We have laboured — there hath been no rest for us.
6 Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
[To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
7 Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
Our fathers have sinned — they are not, We their iniquities have borne.
8 Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.
9 Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
10 Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.
11 Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
Wives in Zion they have humbled, Virgins — in cities of Judah.
12 Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.
13 Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.
14 Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
The aged from the gate have ceased, Young men from their song.
15 Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.
16 Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
Fallen hath the crown [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
17 Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.
18 Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
For the mount of Zion — that is desolate, Foxes have gone up on it.
19 Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.
20 Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!
21 Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.
22 Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us — exceedingly?
