Pagbangotan 5
1 Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
Remember, O YHWH, what has befallen us, Look attentively, and see our reproach.
2 Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
Our inheritance has been turned to strangers, Our houses to foreigners.
3 Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
Orphans we have been—without a father, our mothers [are] as widows.
4 Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
We have drunk our water for money, Our wood comes for a price.
5 Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
For our neck we have been pursued, We have labored—there has been no rest for us.
6 Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
[To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
7 Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
Our fathers have sinned—they are not, We have borne their iniquities.
8 Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
Servants have ruled over us, There is no deliverer from their hand.
9 Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
10 Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
Our skin as an oven has been burning, Because of the raging of the famine.
11 Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
Wives in Zion they have humbled, Virgins—in cities of Judah.
12 Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
Princes have been hanged by their hand, Elderly faces have not been honored.
13 Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
They have taken young men to grind, And youths have stumbled with wood.
14 Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
Elderly have ceased from the gate, Young men from their song.
15 Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
The joy of our heart has ceased, Our dancing has been turned to mourning.
16 Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
The crown has fallen [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
17 Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
Our heart has been sick for this, Our eyes have been dim for these.
18 Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
For the Mount of Zion—that is desolate, Foxes have gone up on it.
19 Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
You, O YHWH, remain for all time, Your throne to generation and generation.
20 Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
Why do You forget us forever? You forsake us for [the] length of [our] days!
21 Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
Turn us back, O YHWH, to You, And we turn back, renew our days as of old.
22 Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
For have You utterly rejected us? You have been angry against us—exceedingly?
