Pagbangotan 5
1 Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!
2 Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.
3 Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.
4 Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.
5 Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.
6 Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.
7 Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.
8 Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.
9 Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.
10 Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.
11 Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.
12 Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.
13 Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.
14 Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.
15 Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.
16 Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.
17 Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:
18 Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.
19 Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.
20 Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?
21 Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!
22 Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?
