Pagbangotan 4
1 Naunsa nga ang bulawan mialup man! naunsa nga ang lunsay nga bulawan milubad man! Ang mga bato sa balaang puloyanan ginayabo didto sa tagsatagsa ka ulohan sa dalan.
How is the gold become dim! how is the most fine gold changed! The hallowed stones are cast forth at the head of every street.
2 Ang bililhong mga anak nga lalake sa Sion, takus ikatanding sa inulay nga bulawan, Naunsa nga sila giisip man nga ingon sa saro nga sa yutang kolonon, ang buhat sa mga kamot sa magkokolon!
The noble sons of Zion, comparable to fine gold, How are they esteemed as earthen pitchers, the work of the hands of the potter!
3 Bisan pa ang mga irong ihalas mopagula sa ilang suso, mopasuso sa ilang mga itoy; Ang anak nga babaye sa akong katawohan nahimong mabangis, ingon sa mga avestruz sa kamingawan.
The very jackals reach forth the breast; they suckle their young; But the daughter of my people is become cruel, like the ostriches of the desert.
4 Ang dila sa bata nga masuso mitapot sa alingagngag sa iyang baba tungod sa kauhaw: Ang magagmayng kabataan mangayo ug tinapay, ug walay tawo nga magatipiktipik sa tinapay kanila.
The tongue of the sucking child cleaveth to the roof of his mouth for thirst; Young children ask for bread, and no man breaketh it for them.
5 Kadtong nagkaon ug pinili nga kalan-on nangahimong biniyaan didto sa kadalanan: Kadtong nanagtubo sa mapula nga mga panapton minggakus ug mga pundok sa kinalibang.
Those that fed on dainties are desolate in the streets; Those that have been brought up in scarlet embrace the dunghill.
6 Tungod kay ang kasal-anan sa anak nga babaye sa akong katawohan labing daku kay sa sala sa Sodoma, Nga gilaglag sulod sa usa ka pagpamilok, ug walay mga kamot nga minggunit kaniya.
The punishment of the daughter of my people is greater than the punishment of Sodom, Which was overthrown in a moment, though no hands came against her.
7 Ang iyang mga halangdon labing maputli kay sa nieve, sila labing maputi kay sa gatas: Sila labing mapula ug lawas kay sa mga rubi, ang ilang kahinlo ingon sa zafiro:
Her princes were purer than snow, whiter than milk; More ruddy than coral was their body; Their visage was of sapphire.
8 Ang ilang nawong maitum kay sa carbon; sila dili maila diha sa kadalanan: Ang ilang mga panit nanapot sa ilang mga bukog; kini nauga nga nahimong ingon sa usa ka pinutol.
Now darker than a coal is their countenance; they are not known in the streets. Their skin cleaveth to their bones; it is become dry, like wood.
9 Kadtong gipamatay pinaagi sa pinuti labing maayo kay niadtong nangamatay sa gutom: Kay kini nagakahunos daw gilagbasan, tungod sa kawalad-on sa mga bunga sa uma.
More fortunate are the slain by the sword than the slain by famine; For these pine away, stricken through for want of the fruits of the field.
10 Ang mga kamot sa makalolooy nga mga babaye nanaglata sa kaugalingon nilang mga anak: Sila nahimo nga ilang kalan-on sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
The hands of tender-hearted women cooked their own children; They were their food, in the destruction of the daughter of my people.
11 Natuman ni Jehova ang iyang kaligutgut, iyang gibubo ang iyang mabangis nga kasuko; Ug siya nagdaub sa kalayo sa Sion, nga naglamoy sa mga patukoranan niana.
Jehovah hath spent upon them his fury; he hath poured out his fierce anger; He hath kindled a fire in Zion, which hath devoured its foundations.
12 Ang mga hari sa yuta wala managpanoo, ni ang tanang pumoluyo sa kalibutan, Nga ang kabatok ug ang kaaway makasulod sa mga pultahan sa Jerusalem.
The kings of the earth believed not, nor all the inhabitants of the world, That the adversary would enter, and the enemy, within the gates of Jerusalem.
13 Tungod sa mga sala sa iyang mga manalagna, ug sa mga kasal-anan sa iyang mga sacerdote, Nga nanag-ula sa dugo sa mga matarung diha sa iyang taliwala.
It was on account of the sins of her prophets, and the iniquities of her priests, Who shed in the midst of her the blood of the righteous.
14 Sila nanagsalaag sa kadalanan ingon sa mga buta nga mga tawo, sila nahugawan sa dugo, Sa pagkaagi nga ang mga tawo dili makahikap sa ilang mga saput.
They stumbled like blind men through the streets, polluted with blood, So that men could not touch their garments.
15 Pamahawa kamo, sila mingtiyabaw kanila: Mahugaw! pahawa, pahawa, ayaw paghikapa! Sa diha nga mingkalagiw sila ug mingsalaag, ang mga tawo mingingon sa taliwala sa mga nasud:
“Depart! unclean!” men cried to them. “Depart, depart, touch not!” As they fled, they stumbled; men said among the nations, “They shall dwell there no more.”
16 Sila dili na makapuyo pag-usab dinhi. Ang kasuko ni Jehova nagpapatlaag kanila; siya dili na magtagad pag-usab kanila: Sila wala motahud sa mga pagkatawo sa mga sacerdote, sila wala modapig sa mga anciano.
The anger of Jehovah hath scattered them; he will no more care for them; They paid no regard to the priests, they had no compassion for the elders.
17 Ang among mga mata naluya sa pagpangita sa kawang namong pagtabang: Sa among pagtukaw kami nagabantay sa usa ka nasud nga dili makaluwas.
Still did our eyes fail, looking for help in vain; On our watch-tower did we watch for a nation that could not save us.
18 Sila nangita sa among mga lakang, sa pagkaagi nga kami dili makaadto sa among kadalanan: Ang among katapusan haduol na, ang among mga adlaw natuman na; kay ang among katapusan mingdangat na.
They laid snares for our steps, so that we could not go in our streets; Our end is near; our days are accomplished, yea, our end is come!
19 Ang among mga manggugukod matulin pa kay sa mga agila sa kalangitan: Sila minggukod kanamo ibabaw sa kabukiran, sila nanagbanhig kanamo sa kamingawan.
Swifter were our pursuers than the eagles of heaven; They chased us upon the mountains; they laid wait for us in the wilderness.
20 Ang gininhawa sa among mga ilong, ang dinihog ni Jehova, nadakup sa ilang mga gahong; Nga mahitungod kaniya ming-ingon kami: Ilalum sa iyang landong kami magapuyo sa taliwala sa mga nasud.
The breath of our nostrils, the anointed of Jehovah, was taken in their pits, Under whose shadow we said that we should live among the nations.
21 Pagmaya ug paglipay, Oh anak nga babaye sa Edom, nga nagapuyo sa yuta sa Hus: Ang copa usab moagi nganha kanimo: ikaw mahubog, ug maghubo sa imong kaugalingon.
Rejoice and be glad, O daughter of Edom, that dwellest in the land of Uz! Yet to thee also shall the cup come! thou shalt be drunken, and shalt expose thy nakedness.
22 Ang silot sa imong kasal-anan natuman na, Oh anak nga babaye sa Sion; siya dili na modala kanimo pag-usab ngadto sa pagkabinihag: Du-awon niya ang imong kasalanan, Oh anak nga babaye sa Edom; igapadayag niya ang imong mga sala.
Thy punishment is at an end, O daughter of Zion! no more will he carry thee into captivity; But thine iniquity will he punish, O daughter of Edom! he will uncover thy sins.
