Pagbangotan 3
1 Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
I [am] the man [who] hath seen affliction By the rod of His wrath.
2 Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
Me He hath led, and causeth to go [in] darkness, and without light.
3 Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
Surely against me He turneth back, He turneth His hand all the day.
4 Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
He hath worn out my flesh and my skin. He hath broken my bones.
5 Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
He hath built up against me, And setteth round poverty and weariness.
6 Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
In dark places He hath caused me to dwell, As the dead of old.
7 Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
He hath hedged me about, and I go not out, He hath made heavy my fetter.
8 Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
Also when I call and cry out, He hath shut out my prayer.
9 Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
He hath hedged my ways with hewn work, My paths He hath made crooked.
10 Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
A bear lying in wait He [is] to me, A lion in secret hiding-places.
11 Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
My ways He is turning aside, and He pulleth me in pieces, He hath made me a desolation.
12 Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
He hath trodden His bow, And setteth me up as a mark for an arrow.
13 Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
He hath caused to enter into my reins The sons of His quiver.
14 Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
I have been a derision to all my people, Their song all the day.
15 Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
He hath filled me with bitter things, He hath filled me [with] wormwood.
16 Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
And He breaketh with gravel my teeth, He hath covered me with ashes.
17 Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
And Thou castest off from peace my soul, I have forgotten prosperity.
18 Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
And I say, Perished hath my strength and my hope from Jehovah.
19 Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
Remember my affliction and my mourning, Wormwood and gall!
20 Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
Remember well, and bow down doth my soul in me.
21 Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
This I turn to my heart — therefore I hope.
22 Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
The kindnesses of Jehovah! For we have not been consumed, For not ended have His mercies.
23 Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
New every morning, abundant [is] thy faithfulness.
24 Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
My portion [is] Jehovah, hath my soul said, Therefore I hope for Him.
25 Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
Good [is] Jehovah to those waiting for Him, To the soul [that] seeketh Him.
26 Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
Good! when one doth stay and stand still For the salvation of Jehovah.
27 Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
Good for a man that he beareth a yoke in his youth.
28 Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
He sitteth alone, and is silent, For He hath laid [it] upon him.
29 Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
He putteth in the dust his mouth, if so be there is hope.
30 Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
He giveth to his smiter the cheek, He is filled with reproach.
31 Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
For the Lord doth not cast off to the age.
32 Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
For though He afflicted, yet He hath pitied, According to the abundance of His kindness.
33 Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
For He hath not afflicted with His heart, Nor doth He grieve the sons of men.
34 Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
To bruise under one's feet any bound ones of earth,
35 Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
To turn aside the judgment of a man, Over-against the face of the Most High,
36 Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
To subvert a man in his cause, the Lord hath not approved.
37 Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
Who [is] this — he hath said, and it is, [And] the Lord hath not commanded [it]?
38 Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
From the mouth of the Most High Go not forth the evils and the good.
39 Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
What — sigh habitually doth a living man, A man for his sin?
40 Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
We search our ways, and investigate, And turn back unto Jehovah.
41 Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
We lift up our heart on the hands unto God in the heavens.
42 Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
We — we have transgressed and rebelled, Thou — Thou hast not forgiven.
43 Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
Thou hast covered Thyself with anger, And dost pursue us; Thou hast slain — Thou hast not pitied.
44 Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
Thou hast covered Thyself with a cloud, So that prayer doth not pass through.
45 Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
Offscouring and refuse Thou dost make us In the midst of the peoples.
46 Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
Opened against us their mouth have all our enemies.
47 Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
Fear and a snare hath been for us, Desolation and destruction.
48 Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
Rivulets of water go down my eye, For the destruction of the daughter of my people.
49 Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
Mine eye is poured out, And doth not cease without intermission,
50 Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
Till Jehovah looketh and seeth from the heavens,
51 Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
My eye affecteth my soul, Because of all the daughters of my city.
52 Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
Hunted me sore as a bird have my enemies without cause.
53 Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
They have cut off in a pit my life, And they cast a stone against me.
54 Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
Flowed have waters over my head, I have said, I have been cut off.
55 Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
I called Thy name, O Jehovah, from the lower pit.
56 Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
My voice Thou hast heard, Hide not Thine ear at my breathing — at my cry.
57 Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
Thou hast drawn near in the day I call Thee, Thou hast said, Fear not.
58 Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
Thou hast pleaded, O Lord, the pleadings of my soul, Thou hast redeemed my life.
59 Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
Thou hast seen, O Jehovah, my overthrow, Judge Thou my cause.
60 Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
Thou hast seen all their vengeance, All their thoughts of me.
61 Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
Thou hast heard their reproach, O Jehovah, All their thoughts against me,
62 Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
The lips of my withstanders, Even their meditation against me all the day.
63 Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
Their sitting down, and their rising up, Behold attentively, I [am] their song.
64 Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
Thou returnest to them the deed, O Jehovah, According to the work of their hands.
65 Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
Thou givest to them a covered heart, Thy curse to them.
66 Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.
Thou pursuest in anger, and destroyest them, From under the heavens of Jehovah!
