Pagbangotan 3
1 Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
2 Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
4 Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
10 Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
14 Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
17 Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
19 Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
20 Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
21 Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
22 Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
25 Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
27 Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
29 Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
30 Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
31 Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
33 Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
36 Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
37 Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
38 Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
44 Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
45 Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
55 Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
57 Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
58 Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
59 Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
60 Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
62 Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
64 Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
66 Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
