Pagbangotan 3
1 Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.
2 Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.
3 Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.
4 Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.
5 Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.
6 Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.
7 Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.
8 Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.
9 Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.
10 Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.
11 Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.
12 Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.
13 Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.
14 Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.
15 Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke
16 Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.
17 Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.
18 Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.
19 Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!
20 Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.
21 Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:
22 Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.
23 Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.
24 Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.
25 Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.
26 Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.
27 Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.
29 Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.
30 Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.
31 Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.
32 Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.
33 Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.
34 Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,
35 Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,
36 Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.
37 Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?
38 Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?
39 Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!
40 Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!
41 Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!
42 Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.
43 Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,
44 Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.
45 Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.
46 Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.
47 Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.
48 Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.
49 Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,
50 Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.
51 Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.
52 Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.
53 Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.
54 Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.
55 Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.
56 Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!
57 Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!
58 Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.
59 Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!
60 Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.
61 Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,
62 Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.
63 Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.
64 Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.
65 Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.
66 Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.
Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.
