Job 9
1 Unya si Job mitubag ug miingon:
Then responded Job, and said—
2 Sa pagkamatuod ako nasayud nga kini mao man: Apan unsaon sa tawo aron mamatarung sa atubangan sa Dios?
Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
3 Kong siya buot magpakiglalis kaniya, Siya dili makatubag kaniya bisan makausa sa usa ka libo.
If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
4 Siya manggialamon sa kasingkasing ug makagagahum sa kusog: Kinsa ang nagpagahi sa iyang kasingkasing batok kaniya, ug nga nagmauswagon?
Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
5 Kaniya nga magabalhin sa mga kabukiran, ug sila wala managpanghibalo niana, Sa diha nga sa iyang kapungot siya magalungkab kanila;
Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
6 Nga magauyog sa kalibutan gikan sa iyang himutangan, Ug ang mga haligi niana magakurog;
Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
7 Nga magasugo sa adlaw, ug kini dili mosilang, Ug magatak-om sa mga kabitoonan;
Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
8 Nga mao lamang ang magabuklad sa kalangitan, Ug magatamak sa ibabaw sa kabaluran sa dagat;
Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
9 Nga maoy nagbuhat sa Oso, ug sa Orion, ug sa mga Pleyadas, Ug sa mga tagoanan sa habagatan;
Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
10 Nga nagabuhat sa mga butang nga dili matukib, Oo, mga butang katingalahan nga dili maisip.
Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
11 Ania karon, siya milabay kanako, ug wala ko siya makita: Siya mipadayon usab, apan wala ko himatngoni.
Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
12 Ania karon, siya nagasakmit sa tulokbonon, kinsa ang makapugong kaniya? Kinsa ang moingon kaniya: Unsa ang imong gibuhat?
Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
13 Dili kuhaon sa Dios ang iyang kasuko, Ang magatabang kang Rahab nanagyukbo sa ilalum niya.
As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
14 Daw unsa ka diyutay ang akong igatubag kaniya, Ug pagpili sa akong mga igsusulti aron sa pakigpulong uban kaniya?
How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
15 Nga kaniya, bisan ako matarung pa unta, apan dili ako motubag; Adto ako magpakilooy sa akong maghuhukom.
Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
16 Kong ako nagtawag pa unta, ug kanako siya mitubag, Apan dili pa gayud ako motoo nga siya sa akong tingog nagpatalinghug.
Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
17 Kay gipukan ako niya sa usa ka unos, Ug sa walay hinungdan ang mga samad gidaghan.
For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
18 Dili ako niya tugotan sa pagginhawa, Apan gipuno niya ako sa kapaitan.
He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
19 Kong kita magasulti bahin sa kusog, ania karon, siya makagagahum! Kong sa katarungan: Kinsa, ang magapatawag kanako?
If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
20 Bisan kong ako matarung pa, ang akong kaugalingong baba magahukom kanako: Bisan kong ako hingpit pa, kana magapadayag nga ako dautan.
If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
21 Ako hingpit; ako wala magtagad sa akong kaugalingon; Gibiay-biay ko ang akong kinabuhi
I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
22 Natingub ang tanan; busa ako nagaingon: Siya naglaglag sa maayo ug sa dautan.
One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
23 Kong ang hampak magalaglag sa kalit, Siya mobiay-biay sa paghusay sa mga walay sala.
If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
24 Ang kalibutan gitugyan ngadto sa kamot sa mga dautan; Siya nagatabon sa mga nawong sa mga maghuhukom niini: Kong ugaling dili mao siya, kinsa man diay kana?
The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
25 Ang akong mga adlaw karon labi pang matulin kay sa usa ka sinugo nga nagadala sa mga sulat: Sila nagadalagan, walay kaayohan nga ilang makita.
My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
26 Sila nangagi ingon sa mga sakayang matulin; Ingon sa agila nga magasakdap sa dalagiton.
They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
27 Kong moingon ako: Kuhaon ko sa akong panumduman ang akong kaguol, Ang masulob-on ko nga panagway ako nga isalikway, ug magsadya;
If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
28 Ako nahadlok sa tanan ko nga mga kasub-anan, Ako nasayud nga dili mo ako pagailhong walay sala.
I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
29 Ako pagahukman; Ngano man diay nga ako manlimbasog sa walay kapuslanan?
I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
30 Kong ako sa akong kaugalingon magahugas sa tubig sa nieve, Ug ayohon gayud paghinlo ang akong mga kamot;
Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
31 Apan ikaw magaunlod kanako sa kalapukan, Ug ang akong kaugalingon nga mga bisti makapaluod kanako.
Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
32 Kay siya dili tawo ingon kanako, aron ako motubag kaniya, Aron nga kanako siya mokuyog sa hukmanan.
For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
33 Walay maghuhusay sa taliwala namo, Nga arang makapahamutang sa iyang kamot sa ibabaw namong duha.
There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
34 Ipakuha gikan kanako ang iyang baras, Ug ayaw ako pahadloka sa iyang pagkamakalilisang:
Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
35 Unya ako mosulti, ug kaniya dili mahadlok: Kay dili ako ingon niana sa akong kaugalingon.
I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
