Job 7

1 Ang tawo wala bay panahon sa pag-alagad diha ibabaw sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa usa ka sinuholan?

Is not the life of man upon earth a state of trial? and his existence as that of a hireling by the day?

2 Ingon sa usa ka sulogoon nga nagatinguha ug daku uyamut sa anino, Ug ingon sa usa ka sinuholan nga nagapangita sa iyang suhol:

Or as a servant that fears his master, and one who has grasped a shadow? or as a hireling waiting for his pay?

3 Ingon man ako gihimo aron mahiagum sa mga bulan sa kaalaut, Ug mga gabii nga makapuol gitudlo kanako.

So have I also endured months of vanity, and nights of pain have been appointed me.

4 Sa magahigda ako, magaingon, Anus-a pa ako mobangon, ug ang gabii moagi? Ug kanunay ra akong nagalisoliso hangtud sa pagbanagbanag sa adlaw.

Whenever I lie down, I say, When [will it be] day? and whenever I rise up, again [I say] when [will it be] evening? and I am full of pains from evening to morning.

5 Ang akong unod naputos sa mga ulod ug sa mga abug nga tibukol; Ang akong panit namuto ug makaluod.

And my body is covered with loathsome worms; and I waste away, scraping off clods of dust from my eruption.

6 Ang akong mga adlaw labing matulin kay sa lansadera sa maghahabol, Ug natapus nga walay paglaum.

And my life is lighter than a word, and has perished in vain hope.

7 Oh hinumdumi nga ang akong kinabuhi usa lamang ka gininhawa: Ang akong mata dili na makakita sa maayo.

Remember then that my life is breath, and mine eye shalt not yet again see good.

8 Ang mata niya nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; Ang imong mga mata, ilantaw mo kanako, apan ako mawala na.

The eye of him that sees me shall not see me [again]: thine eyes are upon me, and I am no more.

9 Sama sa panganod nga mahurot ug mapapas, Mao man usab ang manaug ngadto sa Sheol, dili na mobalik sa ibabaw. (Sheol h7585)

[I am] as a cloud that is cleared away from the sky: for if a man go down to the grave, he shall not come up again: (Sheol h7585)

10 Dili na siya mobalik sa iyang balay, Ni makaila pa kaniya ang iyang pinuy-anan.

and he shall surely not return to his own house, neither shall his place know him any more.

11 Busa dili ako mopugong sa akong baba; Ako mosulti sa kaguil sa akong espiritu, Ako mag-agulo sa kapait sa akong kalag.

Then neither will I refrain my mouth: I will speak being in distress; being in anguish I will disclose the bitterness of my soul.

12 Dagat ba ako, kun mananap ba sa dagat, Nga ikaw magbutang ug usa ka magbalantay kanako?

Am I a sea, or a serpent, that thou hast set a watch over me?

13 Kong ako magaingon: Ang akong higdaanan kanako molipay, Ang akong banig molipay sa akong inagulo;

I said that my bed should comfort me, and I would privately counsel with myself on my couch.

14 Unya imo akong pagahadlokon sa mga damgo, Ug pinaagi sa mga panan-awon imo akong pagalisangon:

Thou scarest me with dreams, and dost terrify me with visions.

15 Mao nga palabihon sa akong kalag nga siya malumsan, Ug ang kamatayon labi kay niining akong kabukogan.

Thou wilt separate life from my spirit; and yet [keep] my bones from death.

16 Giluod ako niining akong kinabuhi; dili ako buot nga mabuhi sa kanunay: Pasagdi ako nga mag-inusara; kay ang akong mga adlaw kakawangan man.

For I shall not live for ever, that I should patiently endure: depart from me, for my life [is] vain.

17 Unsa ba ang tawo nga ikaw kaniya magapadaku, Ug nga siya imong pagatagdon,

For what is man, that thou hast magnified him? or that thou givest heed to him?

18 Ug nga ikaw sa tanang buntag kaniya magadu-aw, Ug sa tagsatagsa ka gutlo kaniya magasulay?

Wilt thou visit him till the morning, and judge him till [the time of] rest?

19 Hangtud anus-a pa ba ikaw mohunong sa pagsud-ong kanako, Kun ako pasagdan mo hangtud nga matulon ko ang akong laway?

How long dost thou not let me alone, nor let me go, until I shall swallow down my spittle?

20 Kong ako nakasala, unsa ang arang nga mabuhat alang kanimo, Oh, ikaw nga magbalantay sa katawohan? Nganong imo akong gitudlo nga usa ka tiniman-an batok kanimo, Nga ako nahimong palas-anon sa akong kaugalingon?

If I have sinned, what shall I be able to do, O thou that understandest the mind of men? why hast thou made me as thine accuser, and [why] am I a burden to thee?

21 Ug ngano nga dili mo ako pasayloon sa akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasal-anan? Kay karon sa abug ako mohigda; Ug kanako ikaw magasingkamot sa pagpangita, apan ako mawala na.

Why hast thou not forgotten my iniquity, and purged my sin? but now I shall depart to the earth; and in the morning I am no more.