Job 6
1 Unya si Job mitubag ug miingon:
And Job answereth and saith: —
2 Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!
3 Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
For now, than the sands of the sea it is heavier, Therefore my words have been rash.
4 Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!
5 Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
Brayeth a wild ass over tender grass? Loweth an ox over his provender?
6 Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
Eaten is an insipid thing without salt? Is there sense in the drivel of dreams?
7 Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.
8 Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
O that my request may come, That God may grant my hope!
9 Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
That God would please — and bruise me, Loose His hand and cut me off!
10 Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
And yet it is my comfort, (And I exult in pain — He doth not spare, ) That I have not hidden The sayings of the Holy One.
11 Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
What [is] my power that I should hope? And what mine end That I should prolong my life?
12 Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
Is my strength the strength of stones? Is my flesh brazen?
13 Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
Is not my help with me, And substance driven from me?
14 Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsaketh.
15 Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
My brethren have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.
16 Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
That are black because of ice, By them doth snow hide itself.
17 Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.
18 Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
Turn aside do the paths of their way, They ascend into emptiness, and are lost.
19 Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
Passengers of Tema looked expectingly, Travellers of Sheba hoped for them.
20 Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
They were ashamed that one hath trusted, They have come unto it and are confounded.
21 Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
Surely now ye have become the same! Ye see a downfall, and are afraid.
22 Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?
23 Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
And, Deliver me from the hand of an adversary? And, From the hand of terrible ones ransom me?
24 Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
Shew me, and I — I keep silent, And what I have erred, let me understand.
25 Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
How powerful have been upright sayings, And what doth reproof from you reprove?
26 Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
For reproof — do you reckon words? And for wind — sayings of the desperate.
27 Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
Anger on the fatherless ye cause to fall, And are strange to your friend.
28 Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
And, now, please, look upon me, Even to your face do I lie?
29 Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
Turn back, I pray you, let it not be perverseness, Yea, turn back again — my righteousness [is] in it.
30 Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
Is there in my tongue perverseness? Discerneth not my palate desirable things?
