Job 6
1 Unya si Job mitubag ug miingon:
Then responded Job, and said: —
2 Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
Oh that, weighed, were my vexation, and, my engulfing ruin—into the balances, they would lift up all at once!
3 Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
For, now, beyond the sand of the seas, would it be heavy, On this account, my words, have wandered.
4 Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
For, the arrows of the Almighty, are in me, The heat whereof, my spirit is drinking up, The, terrors of GOD, array themselves against me.
5 Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
Doth the wild ass bray over grass? Or loweth the ox over his fodder?
6 Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
Can that which hath no savour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
7 Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
My soul hath refused to touch, Those things, are like disease in my food.
8 Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
Oh that my request would come! and, my hope, oh that GOD would grant!
9 Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
That it would please GOD to crush me, That he would set free his hand, and cut me off!
10 Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
So might it still be my comfort, And I might exult in the anguish he would not spare, —That I had not concealed the sayings of the Holy One.
11 Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
What is my strength, that I should hope? Or what mine end, that I should prolong my desire?
12 Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
Is my strength, the strength of stones? Or is, my flesh, of bronze?
13 Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
Is there any help at all in me? Is not, abiding success, driven from me?
14 Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
The despairing, from his friend, should have lovingkindness, or, the reverence of the Almighty, he may forsake.
15 Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
Mine own brethren, have proved treacherous like a torrent, like a channel of torrents which disappear:
16 Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
Which darken by reason of the cold, over them, is a covering made by the snow:
17 Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
By the time they begin to thaw, they are dried up, as soon as it is warm, they have vanished out of their place.
18 Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
Caravans turn aside by their course, they go up into a waste, and are lost:
19 Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
The caravans of Tema looked about, the travelling companies of Sheba, hoped for them:
20 Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
They are ashamed that they had trusted, They have come up to one of them, and are confounded.
21 Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
For, now, ye have come to him, ye see something fearful, and fear.
22 Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
Is it that I said, Make me a gift, or, out of your abundance, offer a bribe on my behalf;
23 Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
And deliver me from the hand of the adversary? And, out of the hand of tyrants, ransom me?
24 Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
Show me, and, I, will hold my peace, And, wherein I have erred, cause me to understand.
25 Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
How pleasant are the sayings that are right! But what can a decision from you, decide?
26 Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
To decide words, do ye intend, When, to the wind, are spoken the sayings of one in despair?
27 Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
Surely, the fatherless, ye would assail, and make merchandise of your friend!
28 Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
But, now, be pleased to turn to me, that it may be, to your faces, if I speak falsehood,
29 Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
Reply, I pray you, let there be no perversity, Yea reply even yet, my vindication is in it!
30 Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
Is there, in my tongue, perversity? Or can, my sense, not discern, engulfing ruin?
