Job 6
1 Unya si Job mitubag ug miingon:
Then answered Job, and said,
2 Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
Oh that my vexation could be truly weighed, and my calamity; oh that men might lift it up in the balances at once!
3 Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
For now it is already heavier than the sand of the sea: therefore are my words confused.
4 Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh it: the terrors of God set themselves in array against me.
5 Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
Doth the wild ass bray over the grass? or loweth the ox over his fodder?
6 Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
Is ever tasteless food eaten without salt? or is there any flavor in the white of an egg?
7 Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
My soul refuseth to touch them: they are unto me like disgusting food.
8 Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
Oh that some one would grant the accomplishment of my request; and that God would grant me the fulfillment of my hope!
9 Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
Yea, that it would please God that he might crush me: that he would let loose his hand, and make an end of me!
10 Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
Then would this be still my comfort; yea, I would rejoice in my pain while be would not spare: that I have not gainsaid the commands of the Holy One.—
11 Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
What is my strength, that I should wait? and what my end, that I should yet longer retain my patience?
12 Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
Is the strength of stones my strength? or is my flesh brazen?
13 Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
Truly, am I not without my help in me? and is not wise counsel driven far away from me?
14 Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
As though I were one who refuseth kindness to his friend, and forsaketh the fear of the Almighty:
15 Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
My brothers are treacherous as a brook, like flowing brooks they pass along;
16 Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
Which are made turbid by reason of the ice, wherein the snow hideth itself;
17 Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
At the time when they feel the warmth, they vanish; when it is hot, they are quenched out of their place.
18 Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
The paths of their course wind themselves along; they go in the wilderness and are lost.
19 Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
The caravans of Thema look hither, the travelling companies Sheba hope for them;
20 Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
But they stand ashamed because they had trusted; they come thither and are made to blush.
21 Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
For truly now ye are like such a one: ye see my terrible state and are afraid.
22 Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
Have I then ever said, Give me something, and out of your property offer a bribe in my behalf?
23 Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
And deliver me from the hand of the adversary? and redeem from the hand of tyrants?
24 Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
Teach me, and I will indeed remain silent; and wherein I erred give me to understand.
25 Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
How pleasant are straightforward words! but what doth arguing prove?
26 Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
Do ye think to reprove words, and [to regard] as wind the speeches of one that is despairing?
27 Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
Yea, ye would cast any thing upon the fatherless, and ye would dig a pit against your friend.
28 Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
But now, if it please you, turn yourselves toward me, and [say] whether I would lie before your face.
29 Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
Reflect again, I pray you, there will be no wrong: yea, reflect once more, my righteousness [will be found] therein.
30 Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
Is there any wrong on my tongue? or should my palate not understand [if I spoke] what is iniquitous?
