Job 5
1 Sumangpit ka karon; anaa ba ing bisan kinsa nga motubag kanimo? Ug kinsa sa mga balaan ang imong kapasingadtoan?
Ану клич, — чи є хто, щоб тобі відповів? І до ко́го з святих ти вдаси́ся?
2 Kay ang kalibog mopatay sa tawong buang-buang, Ug ang kasina molaglag sa tawong pahong.
Бо гнів побиває безглу́здого, а за́здрощі смерть завдаю́ть нерозумному!
3 Nakita ko ang buang nga nakagamot: Apan sa gilayon gihimaraut ko ang iyang puloy-anan.
Я бачив безумного, я́к він розсівся, — та зараз оселя його спорохня́віла.
4 Ang iyang mga anak halayo sa kaluwasan, Ug sa ganghaan sila nangadugmok, Sila walay bisan kinsa nga magaluwas kanila:
Від спасі́ння далекі сини його, вони без рятунку поча́влені бу́дуть у брамі!
5 Ang iyang alanihon sa mga gigutom pagakan-on, Ug kana, bisan sa katunokan pagakuhaon; Ug ang giuhaw sa bahandi motulon.
Його жни́во голодний поїсть, і з-між те́рну його забере́, — і спра́гнені ось поковта́ють маєток його!
6 Kay ang kasakit dili magagikan sa abug, Ni ang kasamok magagula gikan sa yuta:
Бо нещастя вихо́дить не з по́роху, а горе росте не з землі, —
7 Apan ang tawo ngadto sa kasakit natawo, Ingon nga ang aligato sa itaas mopaingon.
бо люди́на народжується на стражда́ння, як іскри, щоб уго́ру летіти.
8 Apan sa akong bahin, ang Dios maoy akong pangitaon, Ug sa Dios ang akong tuyo adto ko igatugyan;
А я б удава́вся до Бога, і на Бога б поклав свою справу, —
9 Nga nagabuhat sa mga dagkung butang ug dili matukib, Mga butang katingalahan nga dili maihap;
Він чинить велике та недосліди́ме, предивне, якому немає числа,
10 Nga sa kalibutan nagahatag ug ulan, Ug sa kabaulan nagpadala ug tubig;
бо Він дає дощ на пове́рхню землі, і на поля́ посилає Він воду,
11 Sa pagkaagi nga kadtong mga atua sa ubos ngadto sa itaas iyang gipahamutang, Ug kadtong nanagbakho ngadto sa kaluwasan ginabayaw.
щоб поста́вить низьки́х на високе, і зміцни́ти спасі́ння засмучених.
12 Siya magasumpo sa mga hunahuna sa malimbungon, Sa pagkaagi nga ang ilang mga kamot dili makahimo sa ilang mga bulohaton.
Він розві́ює за́думи хитрих, і не виконують плану їх ру́ки,
13 Siya magadakup sa mga maalam diha sa ilang kaugalingong kabatid: Ug ang sabutsabut sa mga guatsinanggo mahimong pakyas.
Він мудрих лука́вством їх ло́вить, і рада круті́йська марно́ю стає, —
14 Ang kadulom maoy ilang ihibalag sa maadlaw, Ug sa udto magasukarap sila ingon sa magabii.
вдень знахо́дять вони темноту́, а в по́лудень ма́цають, мов уночі!
15 Apan siya nagaluwas gikan sa espada sa ilang baba, Bisan ang mga kabus gikan sa kamot sa mga makagagahum.
І Він від меча урято́вує бідного, а з міцно́ї руки — бідаря́,
16 Busa ang kabus may palaabuton, Ug ang kasal-anan magatak-om sa baba niya.
і стає́ться надія нужде́нному, і замкнула уста́ свої кривда!
17 Ania karon, bulahan ang tawo nga pagabadlongon sa Dios: Busa ayaw pagbiaybiay sa mga castigo sa Makagagahum.
Тож блаженна люди́на, яку Бог карта́є, і ти не цурайсь Всемогу́тнього кари:
18 Kay siya magahatag sa sakit ug pagabugkosan; Siya magasamad ug ang iyang mga kamot maoy magaayo.
Бо Він рану завда́сть — і перев'я́же, Він ламає — й виго́юють руки Його!
19 Siya magaluwas kanimo sa unom ka kasamok; Oo, bisan sa pipito ang kadaut dili makadapat kanimo.
В шістьох лихах спаса́є тебе, а в сімох не діткне́ тебе зло:
20 Sa tinggutom magaluwas siya kanimo gikan sa kamatayon; Ug sa gubat gikan sa kagahum sa espada.
Викупля́є тебе Він від смерти за голоду, а в бою́ — з рук меча.
21 Ikaw pagatagoan gikan sa hampak sa dila; Ni malisang ikaw sa pagkalaglag sa modangat kini.
Як бич язика́ запанує, сховаєшся ти, і не будеш боятись руїни, як при́йде вона.
22 Ang pagkalaglag ug tinggutom imong pagakataw-an; Ni malisang ikaw sa mga mananap sa yuta.
З насилля та з голоду бу́деш сміятись, а земно́ї звіри́ни не бійся.
23 Kay ikaw magpakig-uyon sa mga bato sa kapatagan; Ug ang mga mananap sa kapatagan makigdait kanimo.
Бо з камі́нням на полі є в тебе умова, і звір польови́й прими́рився з тобою.
24 Ug ikaw masayud nga ang imong balong-balong anaa sa pakigdait; Ug ikaw modu-aw sa imong pinuy-anan ug kanimo walay mawala.
І дові́даєшся, що наме́т твій спокійний, і перегля́неш домі́вку свою́, — і не зна́йдеш у ній недоста́тку.
25 Ikaw masayud usab nga ang imong kaliwat mahimong daku, Ug ang imong anak sama sa kabalilihan sa yuta.
І довідаєшся, що числе́нне насіння твоє, а наща́дки твої — як трава на землі!
26 Ikaw moadto sa imong lubnganan sa hingkud nga panuigon, Sama sa usa ka tapok sa trigo nga maani sa iyang panahon.
І в дозрілому ві́ці до гробу ти зі́йдеш, як збіжжя доспі́ле ввіхо́дить до клуні за ча́су свого!
27 Ania karon, kana atong gisusi, busa mao man kana; Patalinghugi kana, ug kana tulotimbanga alang sa imong kaayohan.
Отож, досліди́ли ми це — й воно так, послухай цього́, — й зрозумій собі все!“
