Job 41
1 Makuha ba nimo ang leviathan sa taga sa isda? Kun magapus ba ang iyang dila sa lubid?
Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?
2 Matuhog mo ba ug pisi ang iyang ilong? Kun kapalapsan kanimo ang iyang apapangig sa usa ka taga?
Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?
3 Maghimo ba siya ug daghanan nga pangamuyo kanimo? Kun mosulti ba siya kanimo ug mga pulong malomo?
Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?
4 Magabuhat ba siya ug pakigsaad kanimo, Aron ikaw isipon niya nga sulogoon sa walay katapusan?
Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?
5 Makigdula ba ikaw kaniya ingon sa usa ka langgam? Kun gapuson ba nimo siya alang sa imong mga kadalagahan?
Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?
6 Ang katiguman sa mga mangingisda, maghimo ba kaniya nga igbabaligya? Ibahinbahin ba siya nila sa mga magbabaligya?
Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?
7 Mapalapsan ba nimo ang iyang panit sa mga puthaw nga tinalinsan, Kun mapalapsan ba ang iyang ulo sa salapang?
Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?
8 Itapion ang imong kamot kaniya; Hinumdumi ang gubat, ug ayaw na kana pagbuhata.
Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!
9 Ania karon, kawang lamang ang paglaum tungod kaniya; Dili ba kita matumba bisan na lamang sa pagtan-aw kaniya?
Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.
10 Walay bisan kinsa nga mabangis nga mangahas sa pagpalihok kaniya; Nan kinsa man ang makapangatubang kanako?
Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?
11 Kinsa ba ang unang nakahatag kanako, aron unta ako magabalus kaniya? Bisan unsang butanga nga ania sa ilalum sa tibook langit, ako man.
Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.
12 Ako dili magahilum mahitungod sa iyang bukton, Ni sa iyang daku nga kakusog, ni sa iyang matahum nga panagway.
Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.
13 Kinsa ba ang makakuha sa iyang labing gawas nga saput? Kinsa ba ang mopaduol sa sulod sa iyang mga apapangig?
Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?
14 Kinsa ba ang makaabli sa mga pultahan sa iyang nawong? Makalilisang ang ginalibutan sa iyang ngipon.
Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.
15 Ang iyang mabaga nga mga hingbis maoy iyang garbo, Maayong pagkatapot, sama sa sello nga gipapilit.
Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.
16 Ang usa ug ang usa haduol kaayo, Sa ingon nga paagi, nga sa taliwala kanila walay hangin nga makasulod.
De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.
17 Sila ginahiusa ang usa ug usa; Sila nanag-ipon, ug dili na mabulag.
Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.
18 Sa iyang pagbugwak may kahayag nga mokidlap, Ug ang iyang mga mata ingon sa mga tabontabon sa kabuntagon.
Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.
19 Gikan sa iyang baba, mga sulo nga nagadilaab manggula, Ug mga aligato sa kalayo managtulasik.
Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.
20 Gikan sa iyang ilong may aso nga magagula, Ingon sa kolon nga magabukal, ug mga tangbo nga mangasunog.
Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.
21 Ang iyang gininhawa makapasiga sa mga uling, Ug usa ka kalayo nagagula gikan sa iyang baba.
Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.
22 Sa iyang liog nagapuyo ang kusog, Ug sa iyang atubangan ang kahadlok nagasayaw.
På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.
23 Ang mga bahin sa iyang unod nagatapot: Sila mga malig-on sa ibabaw niya; sila dili magango.
Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.
24 Ang iyang kasingkasing malig-on sama sa usa ka bato; Oo, malig-on sama sa bato sa galingan nga sa ilalum.
Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.
25 Sa diha nga siya motindog, ang mga gamhanan mangahadlok: Tungod sa dakung kakugang sila kawad-an sa buot.
Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.
26 Ang pinuti niadtong motigbas kaniya dili makadulot; Ni makadulot ang bangkaw, kun balaraw kun salapang.
Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.
27 Ginaisip niya ang puthaw ingon sa uhot, Ug ang tumbaga ingon sa kahoy nga gabok.
Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.
28 Ang pana dili makapadalagan kaniya: Kaniya ang mga bato sa lambuyog mabalhin nga mga dagami:
Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.
29 Ang mga puspus ginaila nga mga tuod sa balili; Ang hinadyong sa bangkaw iyang ginakataw-an.
Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.
30 Ang mga dapit sa ilalum niya ingon sa mga bika nga talinis: Sa ibabaw sa lapok iyang gipahaluna ang mga butang nga tinalinsan.
På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.
31 Ang kahiladman iyang gipabukal ingon sa usa ka kolon: Ang dagat iyang gihimo nga ingon sa kolon nga haplas.
Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.
32 Sa iyang likod nagapadan-ag siya ug usa ka dalan; Bisan kinsa makahunahuna nga ang kahiladman sa dagat ubanon.
Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.
33 Sa ibabaw sa yuta walay mahisama kaniya, Nga usa ka binuhat walay kahadlok.
Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.
34 Siya nagatan-aw sa bisan unsa nga butang nga hataas: Hari man siya sa mga anak sa mapahitas-on.
Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.
