Job 41
1 Makuha ba nimo ang leviathan sa taga sa isda? Kun magapus ba ang iyang dila sa lubid?
Dost thou draw leviathan with an angle? And with a rope thou lettest down — his tongue?
2 Matuhog mo ba ug pisi ang iyang ilong? Kun kapalapsan kanimo ang iyang apapangig sa usa ka taga?
Dost thou put a reed in his nose? And with a thorn pierce his jaw?
3 Maghimo ba siya ug daghanan nga pangamuyo kanimo? Kun mosulti ba siya kanimo ug mga pulong malomo?
Doth he multiply unto thee supplications? Doth he speak unto thee tender things?
4 Magabuhat ba siya ug pakigsaad kanimo, Aron ikaw isipon niya nga sulogoon sa walay katapusan?
Doth he make a covenant with thee? Dost thou take him for a servant age-during?
5 Makigdula ba ikaw kaniya ingon sa usa ka langgam? Kun gapuson ba nimo siya alang sa imong mga kadalagahan?
Dost thou play with him as a bird? And dost thou bind him for thy damsels?
6 Ang katiguman sa mga mangingisda, maghimo ba kaniya nga igbabaligya? Ibahinbahin ba siya nila sa mga magbabaligya?
(Feast upon him do companions, They divide him among the merchants!)
7 Mapalapsan ba nimo ang iyang panit sa mga puthaw nga tinalinsan, Kun mapalapsan ba ang iyang ulo sa salapang?
Dost thou fill with barbed irons his skin? And with fish-spears his head?
8 Itapion ang imong kamot kaniya; Hinumdumi ang gubat, ug ayaw na kana pagbuhata.
Place on him thy hand, Remember the battle — do not add!
9 Ania karon, kawang lamang ang paglaum tungod kaniya; Dili ba kita matumba bisan na lamang sa pagtan-aw kaniya?
Lo, the hope of him is found a liar, Also at his appearance is not one cast down?
10 Walay bisan kinsa nga mabangis nga mangahas sa pagpalihok kaniya; Nan kinsa man ang makapangatubang kanako?
None so fierce that he doth awake him, And who [is] he before Me stationeth himself?
11 Kinsa ba ang unang nakahatag kanako, aron unta ako magabalus kaniya? Bisan unsang butanga nga ania sa ilalum sa tibook langit, ako man.
Who hath brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] mine.
12 Ako dili magahilum mahitungod sa iyang bukton, Ni sa iyang daku nga kakusog, ni sa iyang matahum nga panagway.
I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
13 Kinsa ba ang makakuha sa iyang labing gawas nga saput? Kinsa ba ang mopaduol sa sulod sa iyang mga apapangig?
Who hath uncovered the face of his clothing? Within his double bridle who doth enter?
14 Kinsa ba ang makaabli sa mga pultahan sa iyang nawong? Makalilisang ang ginalibutan sa iyang ngipon.
The doors of his face who hath opened? Round about his teeth [are] terrible.
15 Ang iyang mabaga nga mga hingbis maoy iyang garbo, Maayong pagkatapot, sama sa sello nga gipapilit.
A pride — strong ones of shields, Shut up — a close seal.
16 Ang usa ug ang usa haduol kaayo, Sa ingon nga paagi, nga sa taliwala kanila walay hangin nga makasulod.
One unto another they draw nigh, And air doth not enter between them.
17 Sila ginahiusa ang usa ug usa; Sila nanag-ipon, ug dili na mabulag.
One unto another they adhere, They stick together and are not separated.
18 Sa iyang pagbugwak may kahayag nga mokidlap, Ug ang iyang mga mata ingon sa mga tabontabon sa kabuntagon.
His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
19 Gikan sa iyang baba, mga sulo nga nagadilaab manggula, Ug mga aligato sa kalayo managtulasik.
Out of his mouth do flames go, sparks of fire escape.
20 Gikan sa iyang ilong may aso nga magagula, Ingon sa kolon nga magabukal, ug mga tangbo nga mangasunog.
Out of his nostrils goeth forth smoke, As a blown pot and reeds.
21 Ang iyang gininhawa makapasiga sa mga uling, Ug usa ka kalayo nagagula gikan sa iyang baba.
His breath setteth coals on fire, And a flame from his mouth goeth forth.
22 Sa iyang liog nagapuyo ang kusog, Ug sa iyang atubangan ang kahadlok nagasayaw.
In his neck lodge doth strength, And before him doth grief exult.
23 Ang mga bahin sa iyang unod nagatapot: Sila mga malig-on sa ibabaw niya; sila dili magango.
The flakes of his flesh have adhered — Firm upon him — it is not moved.
24 Ang iyang kasingkasing malig-on sama sa usa ka bato; Oo, malig-on sama sa bato sa galingan nga sa ilalum.
His heart [is] firm as a stone, Yea, firm as the lower piece.
25 Sa diha nga siya motindog, ang mga gamhanan mangahadlok: Tungod sa dakung kakugang sila kawad-an sa buot.
From his rising are the mighty afraid, From breakings they keep themselves free.
26 Ang pinuti niadtong motigbas kaniya dili makadulot; Ni makadulot ang bangkaw, kun balaraw kun salapang.
The sword of his overtaker standeth not, Spear — dart — and lance.
27 Ginaisip niya ang puthaw ingon sa uhot, Ug ang tumbaga ingon sa kahoy nga gabok.
He reckoneth iron as straw, brass as rotten wood.
28 Ang pana dili makapadalagan kaniya: Kaniya ang mga bato sa lambuyog mabalhin nga mga dagami:
The son of the bow doth not cause him to flee, Turned by him into stubble are stones of the sling.
29 Ang mga puspus ginaila nga mga tuod sa balili; Ang hinadyong sa bangkaw iyang ginakataw-an.
As stubble have darts been reckoned, And he laugheth at the shaking of a javelin.
30 Ang mga dapit sa ilalum niya ingon sa mga bika nga talinis: Sa ibabaw sa lapok iyang gipahaluna ang mga butang nga tinalinsan.
Under him [are] sharp points of clay, He spreadeth gold on the mire.
31 Ang kahiladman iyang gipabukal ingon sa usa ka kolon: Ang dagat iyang gihimo nga ingon sa kolon nga haplas.
He causeth to boil as a pot the deep, The sea he maketh as a pot of ointment.
32 Sa iyang likod nagapadan-ag siya ug usa ka dalan; Bisan kinsa makahunahuna nga ang kahiladman sa dagat ubanon.
After him he causeth a path to shine, One thinketh the deep to be hoary.
33 Sa ibabaw sa yuta walay mahisama kaniya, Nga usa ka binuhat walay kahadlok.
There is not on the earth his like, That is made without terror.
34 Siya nagatan-aw sa bisan unsa nga butang nga hataas: Hari man siya sa mga anak sa mapahitas-on.
Every high thing he doth see, He [is] king over all sons of pride.
