Job 4
1 Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
And Eliphaz the Temanite answered and said,
2 Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
If a word were essayed to thee, wouldest thou be grieved? But who can refrain from speaking?
3 Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands;
4 Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
Thy words have upholden him that was stumbling, and thou hast braced up the bending knees:
5 Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
But now it is come upon thee, and thou grievest; it toucheth thee, and thou art troubled.
6 Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
Hath not thy piety been thy confidence, and the perfection of thy ways thy hope?
7 Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
Remember, I pray thee, who that was innocent has perished? and where were the upright cut off?
8 Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
Even as I have seen, they that plough iniquity and sow mischief, reap the same.
9 Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
By the breath of God they perish, and by the blast of his nostrils are they consumed.
10 Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
The roar of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken;
11 Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered.
12 Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
Now to me a word was secretly brought, and mine ear received a whisper thereof.
13 Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
In thoughts from visions of the night, when deep sleep falleth on men: —
14 Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
Fear came on me, and trembling, and made all my bones to shake;
15 Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
And a spirit passed before my face — the hair of my flesh stood up —
16 Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon:
It stood still; I could not discern the appearance thereof: a form was before mine eyes; I heard a slight murmur and a voice:
17 Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
Shall [mortal] man be more just than God? Shall a man be purer than his Maker?
18 Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
Lo, he trusteth not his servants, and his angels he chargeth with folly:
19 Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed as the moth!
20 Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
From morning to evening are they smitten: without any heeding it, they perish for ever.
21 Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
Is not their tent-cord torn away in them? they die, and without wisdom.
