Job 4
1 Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
Then Eliphaz the Temanite replied:
2 Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
“If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?
3 Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.
4 Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.
5 Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.
6 Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?
7 Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?
8 Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.
9 Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.
10 Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.
11 Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.
12 Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.
13 Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,
14 Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
fear and trembling came over me and made all my bones shudder.
15 Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.
16 Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon:
It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:
17 Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?
18 Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,
19 Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!
20 Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.
21 Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’
