Job 39
1 Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou observe when the hinds are in labor?
2 Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak?
Canst thou number the months they fulfill, And know the season when they bring forth?
3 Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit.
They bow themselves; they bring forth their young; They cast forth their pains.
4 Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab.
Their young ones are strong; they grow up in the fields; They go away, and return not to them.
5 Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin,
Who hath sent forth the wild ass free? Who hath loosed the bands of the wild ass,
6 Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan?
To whom I have given the wilderness for his house, And the barren land for his dwelling-place?
7 Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog.
He scorneth the tumult of the city, And heedeth not the shouting of the driver;
8 Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw.
The range of the mountains is his pasture; He seeketh after every green thing,
9 Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan?
Will the wild-ox consent to serve thee? Will he pass the night at thy crib?
10 Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod?
Canst thou bind the wild-ox with the harness to the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton?
Wilt thou rely upon him because his strength is great, And commit to him thy labor?
12 Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan?
Wilt thou trust him to bring home thy grain, And gather in thy harvest?
13 Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo?
The wing of the ostrich moveth joyfully; But is it with loving pinion and feathers?
14 Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas,
Nay, she layeth her eggs on the ground; She warmeth them in the dust,
15 Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas.
And forgetteth that the foot may crush them, And that the wild beast may break them.
16 Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok;
She is cruel to her young, as if they were not hers; Her labor is in vain, yet she feareth not;
17 Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan.
Because God hath denied her wisdom, And hath not given her understanding.
18 Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini.
Yet when she lasheth herself up on high, She laugheth at the horse and his rider.
19 Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog?
Hast thou given the horse strength? Hast thou clothed his neck with his trembling mane?
20 Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang.
Hast thou taught him to bound like the locust? How majestic his snorting! how terrible!
21 Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban.
He paweth in the valley; he exulteth in his strength, And rusheth into the midst of arms.
22 Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti.
He laugheth at fear; he trembleth not, And turneth not back from the sword.
23 Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang.
Against him rattle the quiver, The flaming spear, and the lance.
24 Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta.
With rage and fury he devoureth the ground; He will not believe that the trumpet soundeth.
25 Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay.
At every blast of the trumpet, he saith, Aha! And snuffeth the battle afar off, —The thunder of the captains, and the war-shout.
26 Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan?
Is it by thy wisdom that the hawk flieth, And spreadeth his wings toward the south?
27 Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an?
Doth the eagle soar at thy command, And build his nest on high?
28 Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on.
He dwelleth and lodgeth upon the rock, Upon the peak of the rock, and the stronghold.
29 Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo.
From thence he spieth out prey; His eyes discern it from afar.
30 Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya.
His young ones suck up blood; And where the slain are, there is he.
