Job 30
1 Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan.
But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.
2 Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon.
Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished?
3 Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw.
For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.
4 Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila.
Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat.
5 Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan;
They were driven forth from among men, ( they cried after them as after a thief; )
6 Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato.
To dwell in the clifts of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.
7 Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum.
Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.
8 Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus.
They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.
9 Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila.
And now am I their song, yea, I am their byword.
10 Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong.
They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
11 Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.
Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.
12 Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan.
Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.
13 Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang.
They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.
14 Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako.
They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.
15 Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan.
Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.
16 Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako.
And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.
17 Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay.
My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.
18 Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.
By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.
19 Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo.
He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
20 Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako.
I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not.
21 Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako.
Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.
22 Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw.
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance.
23 Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi.
For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.
24 Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang?
Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.
25 Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul?
Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?
26 Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit.
When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness.
27 Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako.
My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.
28 Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang.
I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.
29 Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz.
I am a brother to dragons, and a companion to owls.
30 Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.
My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.
31 Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho.
My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.
