Job 30
1 Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan.
But now the younger in time scorn me, whose fathers I would not have set with the dogs of my flock:
2 Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon.
The strength of whose hands was to me as nothing, and they were thought unworthy of life itself.
3 Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw.
Barren with want and hunger, who gnawed in the wilderness, disfigured with calamity and misery.
4 Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila.
And they ate grass, and barks of trees, and the root of junipers was their food.
5 Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan;
Who snatched up these things out of the valleys, and when they had found any of them, they ran to them with a cry.
6 Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato.
They dwelt in the desert places of torrents, and in caves of earth, or upon the gravel.
7 Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum.
They pleased themselves among these kind of things, and counted it delightful to be under the briers.
8 Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus.
The children of foolish and base men, and not appearing at all upon the earth.
9 Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila.
Now I am turned into their song, and am become their byword.
10 Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong.
They abhor me, and flee far from me, and are not afraid to spit in my face.
11 Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.
For he hath opened his quiver, and hath afflicted me, and hath put a bridle into my mouth.
12 Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan.
At the right hand of my rising, my calamities forthwith arose: they have overthrown my feet, and have overwhelmed me with their paths as with waves.
13 Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang.
They have destroyed my ways, they have lain in wait against me, and they have prevailed, and there was none to help.
14 Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako.
They have rushed in upon me, as when a wall is broken, and a gate opened, and have rolled themselves down to my miseries.
15 Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan.
I am brought to nothing: as a wind thou hast taken away my desire: and my prosperity hath passed away like a cloud.
16 Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako.
And now my soul fadeth within myself, and the days of affliction possess me.
17 Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay.
In the night my bone is pierced with sorrows: and they that feed upon me, do not sleep.
18 Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.
With the multitude of them my garment is consumed, and they have girded me about, as with the collar of my coat.
19 Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo.
I am compared to dirt, and am likened to embers and ashes.
20 Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako.
I cry to thee, and thou hearest me not: I stand up, and thou dost not regard me.
21 Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako.
Thou art changed to be cruel toward me, and in the hardness of thy hand thou art against me.
22 Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw.
Thou hast lifted me up, and set me as it were upon the wind, and thou hast mightily dashed me.
23 Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi.
I know that thou wilt deliver me to death, where a house is appointed for every one that liveth.
24 Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang?
But yet thou stretchest not forth thy hand to their consumption: and if they shall fall down thou wilt save.
25 Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul?
I wept heretofore for him that was afflicted, and my soul had compassion on the poor.
26 Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit.
I expected good things, and evils are come upon me: I waited for light, and darkness broke out.
27 Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako.
My inner parts have boiled without any rest, the days of affliction have prevented me.
28 Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang.
I went mourning without indignation; I rose up, and cried in the crowd.
29 Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz.
I was the brother of dragons, and companion of ostriches.
30 Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.
My skin is become black upon me, and my bones are dried up with heat.
31 Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho.
My harp is turned to mourning, and my organ into the voice of those that weep.
