Job 30
1 Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan.
But now, those younger in years scorn me, whose fathers I would not have seen fit to place with the dogs of my flock,
2 Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon.
the strength of whose hands was nothing to me, and they were considered unworthy of life itself.
3 Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw.
They were barren from poverty and hunger; they gnawed in solitude, layered with misfortune and misery.
4 Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila.
And they chewed grass and the bark from trees, and the root of junipers was their food.
5 Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan;
They took these things from the steep valleys, and when they discovered one of these things, they rushed to the others with a cry.
6 Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato.
They lived in the parched desert and in caves underground or above the rocks.
7 Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum.
They rejoiced among these kinds of things, and they considered it delightful to be under thorns.
8 Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus.
These are the sons of foolish and base men, not even paying any attention to the land.
9 Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila.
Now I become their song, and I have been made into their proverb.
10 Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong.
They loathe me, and so they flee far from me, and they are not reluctant to spit in my face.
11 Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.
For he has opened his quiver and has afflicted me, and he has placed a bridle in my mouth.
12 Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan.
Immediately, upon rising, my calamities rise up to the right. They have overturned my feet and have pressed me down along their way like waves.
13 Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang.
They have diverted my journeys; they have waited to ambush me, and they have prevailed, and there was no one who might bring help.
14 Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako.
They have rushed upon me, as when a wall is broken or a gate opened, and they have been pulled down into my miseries.
15 Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan.
I have been reduced to nothing. You have taken away my desire like a wind, and my health has passed by like a cloud.
16 Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako.
But now my soul withers within myself, and the days of affliction take hold of me.
17 Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay.
At night, my bone is pierced with sorrows, and those who feed on me, do not sleep.
18 Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.
By the sheer number of them my clothing is worn away, and they have closed in on me like the collar of my coat.
19 Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo.
I have been treated like dirt, and I have been turned into embers and ashes.
20 Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako.
I cry to you, and you do not heed me. I stand up, and you do not look back at me.
21 Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako.
You have changed me into hardness, and, with the hardness of your hand, you oppose me.
22 Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw.
You have lifted me up, and, placing me as if on the wind, you have thrown me down powerfully.
23 Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi.
I know that you will hand me over to death, where a home has been established for all the living.
24 Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang?
Truly, then, you do not extend your hand in order to consume them, and if they fall down, you will save them.
25 Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul?
Once, I wept over him who was afflicted, and my soul had compassion on the poor.
26 Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit.
I expected good things, but evil things have come to me. I stood ready for light, yet darkness burst forth.
27 Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako.
My insides have seethed, without any rest, for the days of affliction have prevented it.
28 Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang.
I went forth mourning, without anger, and rising up, I cried out in confusion.
29 Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz.
I was the brother of snakes, and the companion of ostriches.
30 Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.
My skin has become blackened over me, and my bones have dried up because of the heat.
31 Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho.
My harp has been turned into mourning, and my pipes have been turned into a voice of weeping.
