Job 30
1 Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan.
“But now they mock me, men younger than I am, whose fathers I would have refused to entrust with my sheep dogs.
2 Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon.
What use to me was the strength of their hands, since their vigor had left them?
3 Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw.
Gaunt from poverty and hunger, they gnawed the dry land, and the desolate wasteland by night.
4 Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila.
They plucked mallow among the shrubs, and the roots of the broom tree were their food.
5 Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan;
They were banished from among men, shouted down like thieves,
6 Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato.
so that they lived on the slopes of the wadis, among the rocks and in holes in the ground.
7 Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum.
They cried out among the shrubs and huddled beneath the nettles.
8 Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus.
A senseless and nameless brood, they were driven off the land.
9 Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila.
And now they mock me in song; I have become a byword among them.
10 Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong.
They abhor me and keep far from me; they do not hesitate to spit in my face.
11 Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.
Because God has unstrung my bow and afflicted me, they have cast off restraint in my presence.
12 Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan.
The rabble arises at my right; they lay snares for my feet and build siege ramps against me.
13 Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang.
They tear up my path; they profit from my destruction, with no one to restrain them.
14 Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako.
They advance as through a wide breach; through the ruins they keep rolling in.
15 Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan.
Terrors are turned loose against me; they drive away my dignity as by the wind, and my prosperity has passed like a cloud.
16 Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako.
And now my soul is poured out within me; days of affliction grip me.
17 Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay.
Night pierces my bones, and my gnawing pains never rest.
18 Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.
With great force He grasps my garment; He seizes me by the collar of my tunic.
19 Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo.
He throws me into the mud, and I have become like dust and ashes.
20 Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako.
I cry out to You for help, but You do not answer; when I stand up, You merely look at me.
21 Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako.
You have ruthlessly turned on me; You oppose me with Your strong hand.
22 Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw.
You snatch me up into the wind and drive me before it; You toss me about in the storm.
23 Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi.
Yes, I know that You will bring me down to death, to the place appointed for all the living.
24 Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang?
Yet no one stretches out his hand to a ruined man when he cries for help in his distress.
25 Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul?
Have I not wept for those in trouble? Has my soul not grieved for the needy?
26 Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit.
But when I hoped for good, evil came; when I looked for light, darkness fell.
27 Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako.
I am churning within and cannot rest; days of affliction confront me.
28 Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang.
I go about blackened, but not by the sun. I stand up in the assembly and cry for help.
29 Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz.
I have become a brother of jackals, a companion of ostriches.
30 Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.
My skin grows black and peels, and my bones burn with fever.
31 Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho.
My harp is tuned to mourning and my flute to the sound of weeping.
