Job 3
1 Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
2 Ug si Job mitubag ug miingon:
Job tok til ords og sagde:
3 Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
4 Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
5 Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
6 Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
7 Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
8 Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
9 Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
10 Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
11 Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
12 Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
13 Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
14 Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
15 Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
16 Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
17 Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
18 Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
19 Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
20 Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
21 Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
22 Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
23 Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
24 Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
25 Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
26 Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.
Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
