Job 3
1 Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
After this, Job opened his mouth and cursed the day he was born.
2 Ug si Job mitubag ug miingon:
He said,
3 Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
“May the day on which I was born perish, the night that said, 'A boy has been conceived.'
4 Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
May that day be dark; may not God from above call it to mind, neither may the sun shine on it.
5 Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
May darkness and the shadow of death claim it for their own. May a cloud live over it; may everything that makes the day black truly terrify it.
6 Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
As for that night, may thick darkness seize it. May it not rejoice among the days of the year; may it not come into the number of the months.
7 Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
See, may that night be barren; may no joyful voice come into it.
8 Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
May they curse that day, those who know how to wake up Leviathan.
9 Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
May the stars of that day's dawn be dark. May that day look for light, but find none; neither may it see the eyelids of the dawn,
10 Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
because it did not shut up the doors of my mother's womb, and because it did not hide trouble from my eyes.
11 Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
Why did I not die when I came out from the womb? Why did I not give up my spirit when my mother bore me?
12 Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
Why did her knees welcome me? Why did her breasts receive me so that I should suck?
13 Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
For now I would have been lying down quietly. I would have slept and been at rest
14 Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
with kings and counselors of the earth, who built up tombs for themselves that are now in ruins.
15 Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
Or I would have been lying with princes who once had gold, who had filled their houses with silver.
16 Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
Or perhaps I would have been stillborn, like infants that never see the light.
17 Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
There the wicked cease from trouble; there the weary are at rest.
18 Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
There the prisoners are at ease together; they do not hear the voice of the slave driver.
19 Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
Both small and great people are there; the servant is free from his master there.
20 Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
Why is light given to him who is in misery? Why is life given to the one who is bitter in soul,
21 Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
to one who longs for death without it coming; to one who digs for death more than for hidden treasure?
22 Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
Why is light given to one who rejoices very much and is glad when he finds the grave?
23 Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
Why is light given to a man whose way is hidden, a man whom God has hedged in?
24 Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
For my sighing happens instead of eating; my groaning is poured out like water.
25 Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
For the thing that I feared has come on me; what I was afraid of has come to me.
26 Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.
I am not at ease, I am not quiet, and I have no rest; trouble comes instead.”
