Job 3
1 Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
After this opened Job his mouth, and cursed his day.
2 Ug si Job mitubag ug miingon:
And Job answered and said:
3 Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
Let the day perish wherein I was born, and the night which said, There is a man child conceived.
4 Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.
5 Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
Let darkness and the shadow of death claim it for their own; let a cloud dwell upon it; let all that maketh black the day terrify it.
6 Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
As for that night, let thick darkness seize upon it: let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
7 Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
Lo, let that night be barren; let no joyful voice come therein.
8 Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
9 Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
Let the stars of the twilight thereof be dark: let it look for light, but have none; neither let it behold the eyelids of the morning:
10 Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
Because it shut not up the doors of my [mother’s] womb, nor hid trouble from mine eyes.
11 Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the belly?
12 Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
Why did the knees receive me? or why the breasts, that I should suck?
13 Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
For now should I have lain down and been quiet; I should have slept; then had I been at rest:
14 Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
With kings and counsellors of the earth, which built up waste places for themselves;
15 Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
16 Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light.
17 Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
There the wicked cease from troubling; and there the weary be at rest.
18 Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
There the prisoners are at ease together; they hear not the voice of the taskmaster.
19 Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
The small and great are there; and the servant is free from his master.
20 Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul;
21 Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
Which long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;
22 Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
Which rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?
23 Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
[Why is light given] to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
24 Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like water.
25 Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
For the thing which I fear cometh upon me, and that which I am afraid of cometh unto me.
26 Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.
I am not at ease, neither am I quiet, neither have I rest; but trouble cometh.
