Job 3
1 Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
After this opened Job his mouth, and cursed his day.
2 Ug si Job mitubag ug miingon:
And Job spake, and said,
3 Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
Let the day perish wherein I was born, and the night [in which] it was said, There is a man child conceived.
4 Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.
5 Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.
6 Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
As [for] that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year, let it not come into the number of the months.
7 Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.
8 Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.
9 Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but [have] none; neither let it see the dawning of the day:
10 Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
Because it shut not up the doors of my [mother’s] womb, nor hid sorrow from mine eyes.
11 Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
Why died I not from the womb? [why] did I [not] give up the ghost when I came out of the belly?
12 Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck?
13 Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,
14 Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
With kings and counsellors of the earth, which built desolate places for themselves;
15 Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
16 Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants [which] never saw light.
17 Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
There the wicked cease [from] troubling; and there the weary be at rest.
18 Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
[There] the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.
19 Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
The small and great are there; and the servant [is] free from his master.
20 Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter [in] soul;
21 Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
Which long for death, but it [cometh] not; and dig for it more than for hid treasures;
22 Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
Which rejoice exceedingly, [and] are glad, when they can find the grave?
23 Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
[Why is light given] to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
24 Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.
25 Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
For the thing which I greatly feared is come upon me, and that which I was afraid of is come unto me.
26 Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.
I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.
