Job 3

1 Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.

After this Job opened his mouth, and cursed his day,

2 Ug si Job mitubag ug miingon:

saying,

3 Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.

Let the day perish in which I was born, and that night in which they said, Behold a man-child!

4 Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.

Let that night be darkness, and let not the Lord regard it from above, neither let light come upon it.

5 Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.

But let darkness and the shadow of death seize it; let blackness come upon it;

6 Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.

let that day and night be cursed, let darkness carry them away; let it not come into the days of the year, neither let it be numbered with the days of the months.

7 Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.

But let that night be pain, and let not mirth come upon it, nor joy.

8 Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?

But let him that curses that day curse it, [even] he that is ready to attack the great whale.

9 Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:

Let the stars of that night be darkened; let it remain [dark], and not come into light; and let it not see the morning star arise:

10 Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.

because it shut not up the gates of my mother's womb, for [so] it would have removed sorrow from my eyes.

11 Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?

For why died I not in the belly? and [why] did I not come forth from the womb and die immediately?

12 Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?

and why did the knees support me? and why did I suck the breasts?

13 Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,

Now I should have lain down and been quiet, I should have slept and been at rest,

14 Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;

with kings [and] councillors of the earth, who gloried in [their] swords;

15 Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:

or with rulers, whose gold was abundant, who filled their houses with silver:

16 Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.

or [I should have been] as an untimely birth proceeding from his mother's womb, or as infants who never saw light.

17 Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,

There the ungodly have burnt out the fury of rage; there the wearied in body rest.

18 Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.

And the men of old time have together ceased to hear the exactor's voice.

19 Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.

The small and great are there, and the servant that feared his lord.

20 Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;

For why is light given to those who are in bitterness, and life to those souls which are in griefs?

21 Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;

who desire death, and obtain it not, digging [for it] as [for] treasures;

22 Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?

and would be very joyful if they should gain it?

23 Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?

Death [is] rest to [such] a man, for God has hedged him in.

24 Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.

For my groaning comes before my food, and I weep being beset with terror.

25 Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.

For the terror of which I meditated has come upon me, and that which I had feared has befallen me.

26 Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.

I was not at peace, nor quiet, nor had I rest; yet wrath came upon me.