Job 29
1 Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:
And Job adds to lift up his allegory and says:
2 Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;
“Who makes me as [in] months past, As [in] the days of God’s preserving me?
3 Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
4 Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God on my tent.
5 Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;
When yet the Mighty One [is] with me. Around me—my young ones,
6 Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me—streams of oil.
7 Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
8 Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;
Youths have seen me, and they have been hidden, And the aged have risen—they stood up.
9 Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;
Princes have kept in words, And they place a hand on their mouth.
10 Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.
The voice of leaders has been hidden, And their tongue has cleaved to the palate.
11 Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:
For the ear heard, and declares me blessed, And the eye has seen, and testifies [to] me.
12 Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who has no helper.
13 Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.
The blessing of the perishing comes on me, And I cause the heart of the widow to sing.
14 Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.
I have put on righteousness, and it clothes me, My justice as a robe and a crown.
15 Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.
I have been eyes to the blind, And I [am] feet to the lame.
16 Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.
I [am] a father to the needy, And the cause I have not known I search out.
17 Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
18 Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:
And I say, I expire with my nest, And I multiply days as the sand.
19 Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:
My root is open to the waters, And dew lodges on my branch.
20 Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.
My glory [is] fresh with me, And my bow is renewed in my hand.
21 Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.
They have listened to me, Indeed, they wait, and are silent for my counsel.
22 Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.
After my word they do not change, And my speech drops on them,
23 Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.
And they wait for me as [for] rain, And they have opened wide their mouth [As] for the spring rain.
24 Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.
I laugh at them—they give no credence, And do not cause the light of my face to fall.
25 Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.
I choose their way, and sit [as] head, And I dwell as a king in a troop, When he comforts mourners.”
