Job 29
1 Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:
And Job again took up the word and said,
2 Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;
If only I might again be as I was in the months which are past, in the days when God was watching over me!
3 Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;
When his light was shining over my head, and when I went through the dark by his light.
4 Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;
As I was in my flowering years, when my tent was covered by the hand of God;
5 Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;
While the Ruler of all was still with me, and my children were round me;
6 Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!
When my steps were washed with milk, and rivers of oil were flowing out of the rock for me.
7 Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,
When I went out of my door to go up to the town, and took my seat in the public place,
8 Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;
The young men saw me, and went away, and the old men got up from their seats;
9 Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;
The rulers kept quiet, and put their hands on their mouths;
10 Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.
The chiefs kept back their words, and their tongues were joined to the roofs of their mouths.
11 Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:
For when it came to their ears, men said that I was truly happy; and when their eyes saw, they gave witness to me;
12 Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.
For I was a saviour to the poor when he was crying for help, to the child with no father, and to him who had no supporter.
13 Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.
The blessing of him who was near to destruction came on me, and I put a song of joy into the widow's heart.
14 Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.
I put on righteousness as my clothing, and was full of it; right decisions were to me a robe and a head-dress.
15 Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.
I was eyes to the blind, and feet to him who had no power of walking.
16 Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.
I was a father to the poor, searching out the cause of him who was strange to me.
17 Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.
By me the great teeth of the evil-doer were broken, and I made him give up what he had violently taken away.
18 Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:
Then I said, I will come to my end with my children round me, my days will be as the sand in number;
19 Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:
My root will be open to the waters, and the night mist will be on my branches,
20 Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.
My glory will be ever new, and my bow will be readily bent in my hand.
21 Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.
Men gave ear to me, waiting and keeping quiet for my suggestions.
22 Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.
After I had said what was in my mind, they were quiet and let my words go deep into their hearts;
23 Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.
They were waiting for me as for the rain, opening their mouths wide as for the spring rains.
24 Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.
I was laughing at them when they had no hope, and the light of my face was never clouded by their fear.
25 Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.
I took my place as a chief, guiding them on their way, and I was as a king among his army. ...
