Job 23

1 Unya mitubag si Job, ug miingon:

Então Job respondeu,

2 Bisan niining adlawa mapait ang akong kaguol: Ang akong sakit labing mabug-at kay sa akong pag-agulo.

“Ainda hoje minha queixa é rebelde. Sua mão é pesada apesar do meu gemido.

3 Oh, nga hingsayran ko pa unta kong asa ko siya hipalgi! Aron madangat ko gayud ang iyang lingkoranan!

Oh, que eu soubesse onde poderia encontrá-lo! Que eu possa chegar até mesmo ao seu lugar!

4 Ipahamutang ko sa iyang atubangan ang akong katarungan, Ug pun-on ko ang akong baba sa mga iglalantugi.

I colocaria minha causa em ordem diante dele, e encher minha boca de argumentos.

5 Hibaloan ko ang mga pulong nga iyang igatubag kanako, Ug hisabtan ko ang bisan unsa nga iyang igasulti kanako.

Eu saberia as palavras que ele me responderia, e entender o que ele me diria.

6 Makiglalis ba siya kanako uban nianang gidak-on sa iyang kagahum? Dili; hinonoa siya magapatalinghug kanako.

Será que ele lutaria comigo na grandeza de seu poder? Não, mas ele me ouviria.

7 Didto ang tawo nga matul-id arang makapahayag kaniya sa iyang katarungan; Busa ako pagabuhian sa walay katapusan gikan sa akong maghuhukom.

Aí, os justos podem raciocinar com ele, portanto, eu deveria ser entregue para sempre pelo meu juiz.

8 Ania karon, moadto ako sa unahan, apan siya wala didto; Ug moari ako sa pangulahian, apan dili ko siya igkita,

“Se eu for para o leste, ele não está lá. Se eu for para o oeste, não consigo encontrá-lo.

9 Dapit sa wala, diin siya magabuhat, apan dili ko siya hitan-awan; Dapit sa akong too, adto siya magtago aron nga kaniya dili ako makasud-ong.

Ele trabalha para o norte, mas não consigo vê-lo. Ele se vira para o sul, mas não consigo vê-lo de relance.

10 Apan siya nahibalo sa dalan nga akong pagapadulongan; Sa diha nga ako masulayan na niya, mogula ako ingon sa bulawan.

Mas ele sabe o caminho que eu tomo. Quando ele tiver me julgado, eu sairei como ouro.

11 Ang akong tiil nagsubay pag-ayo sa iyang mga lakang; Ang iyang dalan maoy akong gibantayan, ug wala ako motipas.

Meu pé se agarrou aos seus passos. Eu mantive seu caminho, e não me afastei.

12 Ako wala mosibug gikan sa sugo sa iyang mga ngabil; Gipakamahal ko ang mga pulong sa iyang baba labi kay sa kalan-on ko nga kinahanglan.

Eu não voltei do mandamento de seus lábios. Eu valorizei mais as palavras de sua boca do que a minha comida necessária.

13 Apan usa ra siya ug hunahuna, ug kinsay arang makaliso kaniya? Ug ang butang nga ginatinguha sa iyang kalag, kana gayud maoy iyang ginahimo.

Mas ele está sozinho, e quem pode se opor a ele? O que sua alma deseja, mesmo que ele faça.

14 Kay siya magabuhat niadtong butang nga iyang ginatagana alang kanako: Ug daghang mga butang nga ingon niana nga anaa kaniya.

Pois ele realiza o que é designado para mim. Muitas dessas coisas estão com ele.

15 Busa ako nalisang diha sa iyang atubangan; Sa magapalandong ako, mahadlok ako kaniya.

Portanto, estou aterrorizado com sua presença. Quando considero, tenho medo dele.

16 Kay gipugdaw sa Dios ang akong kasingkasing, Ug ang Makagagahum naghadlok kanako:

Pois Deus fez meu coração desmaiar. O Todo-Poderoso me aterrorizou.

17 Kay wala man ipahimulag ako sa wala pa modangat ang kangitngit, Wala usab niya pataboni gikan sa akong nawong ang mabaga nga kangitngit.

Porque eu não fui cortado antes da escuridão, nem ele cobriu a escuridão espessa do meu rosto.