Job 23

1 Unya mitubag si Job, ug miingon:

Då svara Job og sagde:

2 Bisan niining adlawa mapait ang akong kaguol: Ang akong sakit labing mabug-at kay sa akong pag-agulo.

«Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.

3 Oh, nga hingsayran ko pa unta kong asa ko siya hipalgi! Aron madangat ko gayud ang iyang lingkoranan!

Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!

4 Ipahamutang ko sa iyang atubangan ang akong katarungan, Ug pun-on ko ang akong baba sa mga iglalantugi.

Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.

5 Hibaloan ko ang mga pulong nga iyang igatubag kanako, Ug hisabtan ko ang bisan unsa nga iyang igasulti kanako.

Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.

6 Makiglalis ba siya kanako uban nianang gidak-on sa iyang kagahum? Dili; hinonoa siya magapatalinghug kanako.

Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.

7 Didto ang tawo nga matul-id arang makapahayag kaniya sa iyang katarungan; Busa ako pagabuhian sa walay katapusan gikan sa akong maghuhukom.

Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.

8 Ania karon, moadto ako sa unahan, apan siya wala didto; Ug moari ako sa pangulahian, apan dili ko siya igkita,

Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;

9 Dapit sa wala, diin siya magabuhat, apan dili ko siya hitan-awan; Dapit sa akong too, adto siya magtago aron nga kaniya dili ako makasud-ong.

i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.

10 Apan siya nahibalo sa dalan nga akong pagapadulongan; Sa diha nga ako masulayan na niya, mogula ako ingon sa bulawan.

For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.

11 Ang akong tiil nagsubay pag-ayo sa iyang mga lakang; Ang iyang dalan maoy akong gibantayan, ug wala ako motipas.

Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,

12 Ako wala mosibug gikan sa sugo sa iyang mga ngabil; Gipakamahal ko ang mga pulong sa iyang baba labi kay sa kalan-on ko nga kinahanglan.

veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.

13 Apan usa ra siya ug hunahuna, ug kinsay arang makaliso kaniya? Ug ang butang nga ginatinguha sa iyang kalag, kana gayud maoy iyang ginahimo.

Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.

14 Kay siya magabuhat niadtong butang nga iyang ginatagana alang kanako: Ug daghang mga butang nga ingon niana nga anaa kaniya.

Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.

15 Busa ako nalisang diha sa iyang atubangan; Sa magapalandong ako, mahadlok ako kaniya.

Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.

16 Kay gipugdaw sa Dios ang akong kasingkasing, Ug ang Makagagahum naghadlok kanako:

Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,

17 Kay wala man ipahimulag ako sa wala pa modangat ang kangitngit, Wala usab niya pataboni gikan sa akong nawong ang mabaga nga kangitngit.

ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.