Job 23

1 Unya mitubag si Job, ug miingon:

Then Job answered,

2 Bisan niining adlawa mapait ang akong kaguol: Ang akong sakit labing mabug-at kay sa akong pag-agulo.

“Even today my complaint is rebellious. His hand is heavy in spite of my groaning.

3 Oh, nga hingsayran ko pa unta kong asa ko siya hipalgi! Aron madangat ko gayud ang iyang lingkoranan!

Oh that I knew where I might find him! That I might come even to his seat!

4 Ipahamutang ko sa iyang atubangan ang akong katarungan, Ug pun-on ko ang akong baba sa mga iglalantugi.

I would set my cause in order before him, and fill my mouth with arguments.

5 Hibaloan ko ang mga pulong nga iyang igatubag kanako, Ug hisabtan ko ang bisan unsa nga iyang igasulti kanako.

I would know the words which he would answer me, and understand what he would tell me.

6 Makiglalis ba siya kanako uban nianang gidak-on sa iyang kagahum? Dili; hinonoa siya magapatalinghug kanako.

Would he contend with me in the greatness of his power? No, but he would listen to me.

7 Didto ang tawo nga matul-id arang makapahayag kaniya sa iyang katarungan; Busa ako pagabuhian sa walay katapusan gikan sa akong maghuhukom.

There the upright might reason with him, so I should be delivered forever from my judge.

8 Ania karon, moadto ako sa unahan, apan siya wala didto; Ug moari ako sa pangulahian, apan dili ko siya igkita,

“If I go east, he is not there. If I go west, I can’t find him.

9 Dapit sa wala, diin siya magabuhat, apan dili ko siya hitan-awan; Dapit sa akong too, adto siya magtago aron nga kaniya dili ako makasud-ong.

He works to the north, but I can’t see him. He turns south, but I can’t catch a glimpse of him.

10 Apan siya nahibalo sa dalan nga akong pagapadulongan; Sa diha nga ako masulayan na niya, mogula ako ingon sa bulawan.

But he knows the way that I take. When he has tried me, I will come out like gold.

11 Ang akong tiil nagsubay pag-ayo sa iyang mga lakang; Ang iyang dalan maoy akong gibantayan, ug wala ako motipas.

My foot has held fast to his steps. I have kept his way, and not turned away.

12 Ako wala mosibug gikan sa sugo sa iyang mga ngabil; Gipakamahal ko ang mga pulong sa iyang baba labi kay sa kalan-on ko nga kinahanglan.

I haven’t gone back from the commandment of his lips. I have treasured up the words of his mouth more than my necessary food.

13 Apan usa ra siya ug hunahuna, ug kinsay arang makaliso kaniya? Ug ang butang nga ginatinguha sa iyang kalag, kana gayud maoy iyang ginahimo.

But he stands alone, and who can oppose him? What his soul desires, even that he does.

14 Kay siya magabuhat niadtong butang nga iyang ginatagana alang kanako: Ug daghang mga butang nga ingon niana nga anaa kaniya.

For he performs that which is appointed for me. Many such things are with him.

15 Busa ako nalisang diha sa iyang atubangan; Sa magapalandong ako, mahadlok ako kaniya.

Therefore I am terrified at his presence. When I consider, I am afraid of him.

16 Kay gipugdaw sa Dios ang akong kasingkasing, Ug ang Makagagahum naghadlok kanako:

For God has made my heart faint. The Almighty has terrified me.

17 Kay wala man ipahimulag ako sa wala pa modangat ang kangitngit, Wala usab niya pataboni gikan sa akong nawong ang mabaga nga kangitngit.

Because I was not cut off before the darkness, neither did he cover the thick darkness from my face.