Job 23
1 Unya mitubag si Job, ug miingon:
Then answered Job, and said,
2 Bisan niining adlawa mapait ang akong kaguol: Ang akong sakit labing mabug-at kay sa akong pag-agulo.
Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.
3 Oh, nga hingsayran ko pa unta kong asa ko siya hipalgi! Aron madangat ko gayud ang iyang lingkoranan!
Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!
4 Ipahamutang ko sa iyang atubangan ang akong katarungan, Ug pun-on ko ang akong baba sa mga iglalantugi.
I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.
5 Hibaloan ko ang mga pulong nga iyang igatubag kanako, Ug hisabtan ko ang bisan unsa nga iyang igasulti kanako.
I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.
6 Makiglalis ba siya kanako uban nianang gidak-on sa iyang kagahum? Dili; hinonoa siya magapatalinghug kanako.
Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.
7 Didto ang tawo nga matul-id arang makapahayag kaniya sa iyang katarungan; Busa ako pagabuhian sa walay katapusan gikan sa akong maghuhukom.
There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.
8 Ania karon, moadto ako sa unahan, apan siya wala didto; Ug moari ako sa pangulahian, apan dili ko siya igkita,
But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;
9 Dapit sa wala, diin siya magabuhat, apan dili ko siya hitan-awan; Dapit sa akong too, adto siya magtago aron nga kaniya dili ako makasud-ong.
When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.
10 Apan siya nahibalo sa dalan nga akong pagapadulongan; Sa diha nga ako masulayan na niya, mogula ako ingon sa bulawan.
But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.
11 Ang akong tiil nagsubay pag-ayo sa iyang mga lakang; Ang iyang dalan maoy akong gibantayan, ug wala ako motipas.
On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.
12 Ako wala mosibug gikan sa sugo sa iyang mga ngabil; Gipakamahal ko ang mga pulong sa iyang baba labi kay sa kalan-on ko nga kinahanglan.
From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.
13 Apan usa ra siya ug hunahuna, ug kinsay arang makaliso kaniya? Ug ang butang nga ginatinguha sa iyang kalag, kana gayud maoy iyang ginahimo.
But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.
14 Kay siya magabuhat niadtong butang nga iyang ginatagana alang kanako: Ug daghang mga butang nga ingon niana nga anaa kaniya.
For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.
15 Busa ako nalisang diha sa iyang atubangan; Sa magapalandong ako, mahadlok ako kaniya.
Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.
16 Kay gipugdaw sa Dios ang akong kasingkasing, Ug ang Makagagahum naghadlok kanako:
Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;
17 Kay wala man ipahimulag ako sa wala pa modangat ang kangitngit, Wala usab niya pataboni gikan sa akong nawong ang mabaga nga kangitngit.
Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.
