Job 23

1 Unya mitubag si Job, ug miingon:

Job replied,

2 Bisan niining adlawa mapait ang akong kaguol: Ang akong sakit labing mabug-at kay sa akong pag-agulo.

“Just the same, my complaints today remain bitter. In spite of my groaning he is still punishing me.

3 Oh, nga hingsayran ko pa unta kong asa ko siya hipalgi! Aron madangat ko gayud ang iyang lingkoranan!

If only I knew where I could find him so I could go to where he sits in judgment.

4 Ipahamutang ko sa iyang atubangan ang akong katarungan, Ug pun-on ko ang akong baba sa mga iglalantugi.

There I would lay out my case before him and present all my arguments in full.

5 Hibaloan ko ang mga pulong nga iyang igatubag kanako, Ug hisabtan ko ang bisan unsa nga iyang igasulti kanako.

I would discover how he would answer me and learn what he has to say to me.

6 Makiglalis ba siya kanako uban nianang gidak-on sa iyang kagahum? Dili; hinonoa siya magapatalinghug kanako.

Would he fight against me using his mighty power? No, he would pay attention to what I have to say.

7 Didto ang tawo nga matul-id arang makapahayag kaniya sa iyang katarungan; Busa ako pagabuhian sa walay katapusan gikan sa akong maghuhukom.

There a good person could reason with him, and I would be acquitted forever by my judge.

8 Ania karon, moadto ako sa unahan, apan siya wala didto; Ug moari ako sa pangulahian, apan dili ko siya igkita,

If I go to the east, he's not there; if I go the west, I don't find him.

9 Dapit sa wala, diin siya magabuhat, apan dili ko siya hitan-awan; Dapit sa akong too, adto siya magtago aron nga kaniya dili ako makasud-ong.

If he's working in the north, I don't perceive him; if he's moving south, I don't see him.

10 Apan siya nahibalo sa dalan nga akong pagapadulongan; Sa diha nga ako masulayan na niya, mogula ako ingon sa bulawan.

Yet he always knows where I'm going. When he has proved me, I will come out shining like gold.

11 Ang akong tiil nagsubay pag-ayo sa iyang mga lakang; Ang iyang dalan maoy akong gibantayan, ug wala ako motipas.

I have kept in step with him; I have followed his way without turning aside.

12 Ako wala mosibug gikan sa sugo sa iyang mga ngabil; Gipakamahal ko ang mga pulong sa iyang baba labi kay sa kalan-on ko nga kinahanglan.

I have not neglected his commands, for I value what he has told me to do more than the food I eat every day.

13 Apan usa ra siya ug hunahuna, ug kinsay arang makaliso kaniya? Ug ang butang nga ginatinguha sa iyang kalag, kana gayud maoy iyang ginahimo.

But God is unchangeable—who can turn him from his purposes? He does whatever he wants to do.

14 Kay siya magabuhat niadtong butang nga iyang ginatagana alang kanako: Ug daghang mga butang nga ingon niana nga anaa kaniya.

So he will finish whatever he has planned for me—and he has many plans for me.

15 Busa ako nalisang diha sa iyang atubangan; Sa magapalandong ako, mahadlok ako kaniya.

That's why I'm terrified at meeting him; when I think of him I tremble with fear.

16 Kay gipugdaw sa Dios ang akong kasingkasing, Ug ang Makagagahum naghadlok kanako:

God has made me faint-hearted; the Almighty has scared me to death.

17 Kay wala man ipahimulag ako sa wala pa modangat ang kangitngit, Wala usab niya pataboni gikan sa akong nawong ang mabaga nga kangitngit.

Yet I'm still here despite the dark—even though I can't see through the utter darkness.