Job 22
1 Unya mitubag si Eliphaz nga Temanitanhon, ug miingon:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 Mahimo bang mapuslanon ang tawo sa atubangan sa Dios? Sa pagkatinuod, ang tawo nga maalam magpulos sa iyang kaugalingon.
«Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
3 Makalipay ba sa Makagagahum, nga ikaw matarung? Kun magpulos ba kaniya kanang imong paghingpit sa imong mga dalan?
Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
4 Tungod ba sa imong kahadlok kaniya nga siya nagbadlong kanimo, Nga siya misulod sa hukmanan uban kanimo?
Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
5 Dili ba daku ang imong pagkamakasasala? Wala man usab ing kinutoban ang imong kahilayan.
Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
6 Kay ang pasalig sa imong igsoon imong gikuha sa walay bayad, Kay imong gihuboan ang mga walay saput sa ilang bisti.
Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
7 Wala mo hatagi ug tubig nga ilimnon ang gikapuyan, Ug imong gitungma ang tinapay sa mga gigutom.
den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
8 Apan mahitungod sa tawong gamhanan, anaa kaniya ang yuta; Ug ang tawong dungganon, nagpuyo niana.
Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
9 Gipalakaw mo ang mga balong babaye nga walay dala, Ug ang mga bukton sa mga ilo nangabali.
Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
10 Busa ikaw gilibutan sa mga lit-ag, Ug ang kalit nga kahadlok nakapaguol kanimo.
Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
11 Kun ang kangitngit, aron dili ikaw makakita, Ug ang lunop sa tubig nagatabon kanimo.
Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
12 Wala ba ang Dios sa kahitas-an sa langit? Ug ania, ang kinahitas-an sa mga bitoon pagkahalayo nila!
Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
13 Ug ikaw nagaingon: Unsa ang nahibaloan sa Dios? Makahimo ba siya sa paghukom sa taliwala sa dakung kangitngit?
Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
14 Mga mabagang panganod nagatabon man kaniya, busa siya dili makakita, Ug siya nagalakaw sa dapit nga hawanan sa langit.
For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
15 Mosunod ba ikaw sa karaang agianan Nga maoy ginalaktan sa mga tawong dautan?
Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
16 Nga gisakmitan sa ilang kinabuhi sa dili panahon, Ingon sa usa ka sapa nga gibubo ang ilang patukoranan,
Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
17 Nga nanag-ingon sa Dios: Pumahawa ka kanamo; Ug Unsay arang mahimo sa Makagagahum alang kanamo?
som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
18 Ugaling iyang gipuno ang ilang mga balay ug mga butang maayo: Apan ang tambag sa mga dautan halayo kanako.
Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
19 Ang mga matarung nakakita niana, ug nangalipay; Ug ang inocente nagkatawa sa pagyubit kanila,
Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
20 Nagaingon: Sa pagkatinuod, ang nanindog sa pag-asdang batok kanato gipamutol, Ug ang nahabilin kanila ginaut-ut sa kalayo.
«Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
21 Karon makigsandurot ka kaniya ug pumuyo sa pakigdait: Kay sa ingon niana maayo ang modangat kanimo.
Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
22 Dawata, ipakilooy ko kanimo, ang pagtulon-an gikan sa iyang baba, Ug tiguma ang iyang mga pulong sa imong kasingkasing.
Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
23 Kong mobalik ka ngadto sa Makagagahum, ikaw pagalig-onon, Kong ang pagkadili-matarung ipahalayo mo sa imong mga balongbalong.
Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
24 Ug ihapnig ang imong bahandi diha sa yuta. Ug ang bulawan sa Ophir diha sa mga bato sa kasapaan;
Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
25 Ug ang Makagagahum mamao ang imong bahandi, Ug maimo nga bililhong salapi.
Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
26 Kay unya ikalipay mo sa imong kaugalingon ang Makagagahum, Ug sa Dios ang imong nawong imong ihangad.
Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
27 Ikaw magahimo sa imong mga pag-ampo kaniya, ug siya magapatalinghug kanimo; Ug magatuman ka sa imong mga panaad.
Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
28 Ug ikaw magapatuman usab ug usa ka butang, ug kana mamatukod alang kanimo; Ug ang kahayag magadan-ag sa imong mga dalan.
Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
29 Sa diha nga ikaw pagapaubson, ikaw magaingon: Adunay pagkatuboy; Ug siya magaluwas sa mapinaubsanon.
Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
30 Bisan ang may sala iyang pagaluwason: Oo, siya pagaluwason tungod sa kahinlo sa imong mga kamot.
Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
