Job 21
1 Unya si Job mitubag ug miingon.
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 Patalinghugi pag-ayo ang akong pakigpulong; Ug himoa kini nga inyong mga kalipayan.
Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
3 Tugoti ako, ug ako mosulti usab; Ug sa tapus sa akong pagsulti, padayona ang imong pagtamay.
Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo haane!
4 Mahitungod kanako, ngadto ba sa tawo ang akong pag-agulo? Ug ngano nga ako dili man magkaguol?
Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utaalmodig?
5 Matngoni ako, ug kahibulongi, Ug sa inyong baba ibutang ang inyong kamot.
Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Haand paa Mund!
6 Bisan kong ako mahanumdum gisamok ako, Ug ang kalisang nagakapyot sa akong unod.
Jeg gruer, naar jeg tænker derpaa, mit Legeme gribes af Skælven:
7 Ngano man nga ang mga dautan nagapadayon sa kinabuhi, Moabut sa kagulangon, oo, magatubo sa dakung kagahum?
De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
8 Ang ilang kaliwatan ginatukod uban nila sa ilang panan-aw, Ug ang ilang mga anak sa atubangan sa ilang mga mata.
Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
9 Ang ilang mga balay halayo sa mga kalisangan, Ni ang latus sa Dios gipahamtang kanila.
deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
10 Ang ilang lake nga vaca magaliwat, ug dili mapoo; Ang ilang baye nga vaca magapanganak ug dili mahulog ang iyang nati.
ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
11 Ang ilang mga gagmay ilang pagapagulaon ingon sa panon, Ug ang ilang mga anak managsayaw.
de slipper deres Drenge ud som Faar, deres Børneflok boltrer sig ret;
12 Sa atubangan sa magagmayng tambor ug alpa sila manag-awit, Ug sa tingog sa flauta sila managkasadya.
de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
13 Ang ilang mga adlaw ilang pagagawion sa pagkaadunahan, Ug sa usa ka pagpilok, sila mangadto sa Sheol. (Sheol h7585)
de lever deres Dage i Lykke og synker med Fred i Dødsriget, (Sheol h7585)
14 Ug sila magaingon sa Dios: Bumulag ka kanamo; Kay kami wala magkinahanglan sa kahibalo sa imong mga dalan.
skønt de siger til Gud: »Gaa fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
15 Unsa man ang Makagagahum, nga kaniya kita manag-alagad? Ug unsa man ang atong ganancia kong kita manag-ampo kaniya?
Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke paa hos ham?«
16 Ania karon, ang ilang pagkaadunahan wala sa ilang kamot: Ang tambag sa mga dautan halayo kanako.
Er ej deres Lykke i deres Haand og gudløses Raad ham fjernt?
17 Makapila ba palunga ang lamparahan sa mga dautan? Nga ang ilang kasakitan nagadangat kanila? Nga ang Dios sa iyang kasubo nagahatag kanila ug mga kagul-anan.
Naar gaar de gudløses Lampe ud og naar kommer Ulykken over dem? Naar deler han Loddet ud i sin Vrede,
18 Nga sila ingon sa uhot sa atubangan sa hangin, Ug sama sa tahop nga mapalid sa bagyo?
saa de bliver som Straa for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
19 Kamo magaingon: Ang Dios nagatagana sa iyang igdadaut alang sa iyang mga anak. Pasagdi siya nga magahatag kaniya sa iyang balus, aron siya masayud niana:
Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, saa han mærker det,
20 Ipatan-aw sa iyang kaugalingong mga mata ang iyang pagkalaglag, Ug paimna siya sa kaligutgut sa Makagagahum.
lad ham selv faa sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
21 Kay unsay kawilihan niya sa iyang balay nga gitalikdan niya, Sa diha nga pagaputlon na ang gidaghanon sa iyang mga bulan?
Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, naar hans Maaneders Tal er udrundet?
22 May arang ba nga makatudlo sa Dios ug kanibalo, Sanglit siya ang nagahukom niadtong atua sa kahitas-an?
Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
23 Kining usa mamatay sa kalig-on sa iyang kabaskug, Nga anaa sa dakung kalinaw ug kahusay:
En dør jo paa Lykkens Tinde, helt tryg og saa helt uden Sorger:
24 Puno sa gatas ang iyang mga baldi, Ug ang utok sa iyang kabukogan magaumog.
hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
25 Ug kadtong usa mamatay sa kapait sa iyang kalag, Ug dili gayud makatilaw sa bisan unsa nga maayo.
med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
26 Sa walay kalainan, sa abug sila magahigda, Ug ang wati magatabon kanila.
de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
27 Ania karon, ako nasayud sa inyong mga hunahuna, Ug sa mga lalang nga buot ninyong idaut kanako.
Se, jeg kender saa vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
28 Kay kamo nagaingon: Hain ba ang balay sa principe? Ug hain ba ang balong-balong nga gipuy-an sa tawong dautan?
naar I siger: »Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?«
29 Wala ba ninyo mapangutana kadtong mga magpapanaw? Ug wala ba kamo mangasayud sa mga kamatuoran nila,
Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
30 Nga ang mga tawong dautan ginatagana sa adlaw sa kagul-anan? Nga sila pagadad-on ngadto sa adlaw sa kaligutgut?
Den onde skaanes paa Ulykkens Dag og frelses paa Vredens Dag.
31 Kinsa ang mopahayag sa iyang nawong sa iyang dalan? Ug kinsa ang magabalus kaniya sa iyang nabuhat?
Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
32 Ngani igahatud siya ngadto sa lubnganan, Ug ang mga katawohan magabantay sa ibabaw sa iyang lubong.
Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
33 Matam-is kaniya ang mga umol nga yuta sa kawalogan, Ug ang tanang tawo kaniya mosunod, Ingon nga daghanan man uyamut ang nag-una kaniya.
i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger saa efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
34 Busa unsa may pulos sa inyong mga paglipay kanako, Sanglit sa inyong mga tubag maoy makita ang lonlon kabakakan?
Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar — kun Svig er tilbage!
