Job 20
1 Unya mitubag si Sophar ang Naamathitanhon, ug miingon:
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 Busa ang akong hunahuna nagatubag kanako, Bisan tungod niini ania kanako ang pagdalidali.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Nadungog ko ang pagbadlong nga nakahatag kanako ug kaulaw; Ug ang espirutu sa akong salabutan nagapatubag kanako.
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 Wala ba ikaw mahibalo niini sa karaan pang panahon, Sukad sa pagbutang sa tawo sa ibabaw sa yuta,
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 Nga ang paghimaya sa tawong dautan hamubo ra, Ug ang kalipay sa walay Dios ingon ra sa usa ka pagpilok?
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 Bisan ang gitas-on niya motupong sa kalangitan, Ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran;
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 Apan siya mawagtang sa walay katapusan ingon sa iyang kaugalingong kinalibang: Kadtong mga nanagpakakita kaniya magaingon: Hain ba siya?
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 Ingon sa usa ka damgo siya molupad, ug dili na gayud ihibalag: Oo, pagaagpason siya ingon sa usa ka panan-awon sa gabii.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 Ang mata nga nakakita kaniya dili na makasud-ong pag-usab; Ang inyong pinuy-anan dili na usab makalantaw kaniya.
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Ang kabus magapalabilabi sa iyang mga anak, Ug ang mga kamot magauli sa iyang bahandi.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Ang iyang kabukogan napuno sa iyang kabatan-on, Apan kini mounong kaniya ngadto sa abug.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 Bisan ang kahilayan matam-is sa iyang baba, Bisan iya kanang tagoan sa ilalum sa iyang dila,
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 Bisan iya kanang pagapugngan, ug dili ipagula, Kondili tipigan lamang sa sulod sa iyang baba;
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 Apan ang iyang kinaon mabalhin sa sulod sa iyang ginhawaan, Apdo sa mga halas nga malala ang anaa sa sulod sa ginhawaan.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 Gilamoy niya ang mga bahandi, apan iyang igasuka sila pag-usab; Ang Dios magasalibay kanila gikan sa iyang tiyan.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 Siya magasupsup sa hilo sa mga halas nga malala; Ang dila sa halas nga malala maoy mopatay kaniya.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 Siya dili gayud makatan-aw sa mga suba, Ang mga kasapaan nga nanag-agay sa dugos ug mantequilla.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 Kadtong iyang gihagoan igauli niya, ug siya dili makatulon niana; Sumala sa bahandi nga iyang inangkon, dili ikalipay niya.
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 Kay ang kabus iyang gilupigan ug gipasagdan Kay ang usa ka balay iyang gikuha sa pinugsanay, balay nga wala tukora niya.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 Tungod kay wala moagi ug kalinaw sa sulod niya, Dili siya magtipig sa butang nga iyang kaibgon.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Walay bisan unsa nga nahibilin, nga wala niya tunla; Busa dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Sa pagkabusog sa iyang pagkaadunahan siya magalisud: Ang kamot sa tanan nga anaa sa kaalaut kaniya mokapyot.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 Sa diha nga iya nang daskon ang iyang tiyan, ang Dios magapadala nganha kaniya sa kabangis sa iyang kapungot, Ug magapaulan niana sa ibabaw niya samtang siya magakaon pa.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 Siya molikay sa puthaw nga hinagiban, Ug ang pana nga tumbaga molagbas kaniya.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Kini iyang pagaibton, ug kini mogula sa iyang lawas; Oo, ang tumoy nga magapangidlap mogula gikan sa iyang apdo; Kaniya anaa ang mga kalisangan.
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 Ang tanang kangitngitan gipahamutang alang sa iyang bahandi: Usa ka kalayo nga dili hinuyop sa tawo magalamoy kaniya; Kini magaut-ut sa tanan nga mahibilin sa iyang balong-balong.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Ang mga langit magapadayag sa iyang kasal-anan, Ug ang yuta mobangon batok kaniya.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Ang abut sa iyang balay mawagtang; Ang iyang mga bahandi mobaha sa halayo sa adlaw sa iyang kasuko.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 Kini mao ang bahin nga igahatag sa Dios sa tawong dautan. Ug ang panulondon nga gitudlo sa Dios nganha kaniya.
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
