Job 20
1 Unya mitubag si Sophar ang Naamathitanhon, ug miingon:
Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:
2 Busa ang akong hunahuna nagatubag kanako, Bisan tungod niini ania kanako ang pagdalidali.
Derfor legger mine tanker mig svaret i munnen, og derfor stormer det i mig;
3 Nadungog ko ang pagbadlong nga nakahatag kanako ug kaulaw; Ug ang espirutu sa akong salabutan nagapatubag kanako.
hånende tilrettevisning må jeg høre, og min ånd gir mig svar ut fra min innsikt.
4 Wala ba ikaw mahibalo niini sa karaan pang panahon, Sukad sa pagbutang sa tawo sa ibabaw sa yuta,
Vet du da ikke at slik har det vært fra evighet, fra den tid mennesker blev satt på jorden,
5 Nga ang paghimaya sa tawong dautan hamubo ra, Ug ang kalipay sa walay Dios ingon ra sa usa ka pagpilok?
at de ugudeliges jubel er kort, og den gudløses glede bare varer et øieblikk?
6 Bisan ang gitas-on niya motupong sa kalangitan, Ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran;
Stiger enn hans stolthet til himmelen, og når enn hans hode til skyen,
7 Apan siya mawagtang sa walay katapusan ingon sa iyang kaugalingong kinalibang: Kadtong mga nanagpakakita kaniya magaingon: Hain ba siya?
så går han dog likesom sitt skarn til grunne for evig; de som så ham, spør: Hvor er han?
8 Ingon sa usa ka damgo siya molupad, ug dili na gayud ihibalag: Oo, pagaagpason siya ingon sa usa ka panan-awon sa gabii.
Som en drøm flyr han bort, og ingen finner ham mere; han jages bort som et nattesyn.
9 Ang mata nga nakakita kaniya dili na makasud-ong pag-usab; Ang inyong pinuy-anan dili na usab makalantaw kaniya.
Det øie som så ham, ser ham ikke mere, og hans sted skuer ham ikke lenger.
10 Ang kabus magapalabilabi sa iyang mga anak, Ug ang mga kamot magauli sa iyang bahandi.
Hans barn må søke småfolks yndest, og hans hender må gi hans gods tilbake.
11 Ang iyang kabukogan napuno sa iyang kabatan-on, Apan kini mounong kaniya ngadto sa abug.
Hans ben var fulle av ungdomskraft, men nu ligger den med ham i støvet.
12 Bisan ang kahilayan matam-is sa iyang baba, Bisan iya kanang tagoan sa ilalum sa iyang dila,
Smaker enn det onde søtt i hans munn, skjuler han det under sin tunge,
13 Bisan iya kanang pagapugngan, ug dili ipagula, Kondili tipigan lamang sa sulod sa iyang baba;
sparer han på det og slipper det ikke, men holder det tilbake under sin gane,
14 Apan ang iyang kinaon mabalhin sa sulod sa iyang ginhawaan, Apdo sa mga halas nga malala ang anaa sa sulod sa ginhawaan.
så blir dog hans mat omskapt i hans innvoller og blir til ormegift i hans liv.
15 Gilamoy niya ang mga bahandi, apan iyang igasuka sila pag-usab; Ang Dios magasalibay kanila gikan sa iyang tiyan.
Han slukte gods, og han må spy det ut igjen; Gud driver det ut av hans buk.
16 Siya magasupsup sa hilo sa mga halas nga malala; Ang dila sa halas nga malala maoy mopatay kaniya.
Ormegift må han innsuge; huggormens tunge dreper ham.
17 Siya dili gayud makatan-aw sa mga suba, Ang mga kasapaan nga nanag-agay sa dugos ug mantequilla.
Han skal ikke få se bekker, elver av honning og elver av melk.
18 Kadtong iyang gihagoan igauli niya, ug siya dili makatulon niana; Sumala sa bahandi nga iyang inangkon, dili ikalipay niya.
Han må gi tilbake det han har tjent, og får ikke nyte det; meget gods har han vunnet, men han får liten glede av det.
19 Kay ang kabus iyang gilupigan ug gipasagdan Kay ang usa ka balay iyang gikuha sa pinugsanay, balay nga wala tukora niya.
For han knuste småfolk og lot dem ligge der; han rante hus til sig, men får ikke bygge dem om;
20 Tungod kay wala moagi ug kalinaw sa sulod niya, Dili siya magtipig sa butang nga iyang kaibgon.
han kjente aldri ro i sitt indre; han skal ikke slippe unda med sine skatter.
21 Walay bisan unsa nga nahibilin, nga wala niya tunla; Busa dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.
Det var intet som undgikk hans grådighet; derfor varer ikke hans lykke.
22 Sa pagkabusog sa iyang pagkaadunahan siya magalisud: Ang kamot sa tanan nga anaa sa kaalaut kaniya mokapyot.
Midt i hans rikdom blir det trangt for ham; hver nødlidende vender sin hånd mot ham.
23 Sa diha nga iya nang daskon ang iyang tiyan, ang Dios magapadala nganha kaniya sa kabangis sa iyang kapungot, Ug magapaulan niana sa ibabaw niya samtang siya magakaon pa.
For å fylle hans buk sender Gud sin brennende vrede mot ham og lar sin mat regne på ham.
24 Siya molikay sa puthaw nga hinagiban, Ug ang pana nga tumbaga molagbas kaniya.
Flykter han for våben av jern, så gjennemborer en bue av kobber ham.
25 Kini iyang pagaibton, ug kini mogula sa iyang lawas; Oo, ang tumoy nga magapangidlap mogula gikan sa iyang apdo; Kaniya anaa ang mga kalisangan.
Når han så drar pilen ut av sin rygg, og den lynende odd kommer frem av hans galle, da faller dødsredsler over ham.
26 Ang tanang kangitngitan gipahamutang alang sa iyang bahandi: Usa ka kalayo nga dili hinuyop sa tawo magalamoy kaniya; Kini magaut-ut sa tanan nga mahibilin sa iyang balong-balong.
Alt mørke er opspart for hans vel gjemte skatter; en ild som intet menneske puster til, fortærer ham; den eter det som er igjen i hans telt.
27 Ang mga langit magapadayag sa iyang kasal-anan, Ug ang yuta mobangon batok kaniya.
Himmelen åpenbarer hans misgjerning, og jorden reiser sig mot ham.
28 Ang abut sa iyang balay mawagtang; Ang iyang mga bahandi mobaha sa halayo sa adlaw sa iyang kasuko.
Det han har samlet i sitt hus, føres bort, det skylles bort på Guds vredes dag.
29 Kini mao ang bahin nga igahatag sa Dios sa tawong dautan. Ug ang panulondon nga gitudlo sa Dios nganha kaniya.
Dette er den lodd som et ugudelig menneske får av Gud, den arv som er tilkjent ham av den Allmektige.
