Job 20
1 Unya mitubag si Sophar ang Naamathitanhon, ug miingon:
And Zophar the Naamathite answers and says:
2 Busa ang akong hunahuna nagatubag kanako, Bisan tungod niini ania kanako ang pagdalidali.
“Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.
3 Nadungog ko ang pagbadlong nga nakahatag kanako ug kaulaw; Ug ang espirutu sa akong salabutan nagapatubag kanako.
I hear the discipline of my shame, And the spirit of my understanding causes me to answer:
4 Wala ba ikaw mahibalo niini sa karaan pang panahon, Sukad sa pagbutang sa tawo sa ibabaw sa yuta,
Have you known this from antiquity? Since the placing of man on earth?
5 Nga ang paghimaya sa tawong dautan hamubo ra, Ug ang kalipay sa walay Dios ingon ra sa usa ka pagpilok?
That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,
6 Bisan ang gitas-on niya motupong sa kalangitan, Ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran;
Though his excellence goes up to the heavens, He strikes his head against a cloud—
7 Apan siya mawagtang sa walay katapusan ingon sa iyang kaugalingong kinalibang: Kadtong mga nanagpakakita kaniya magaingon: Hain ba siya?
He perishes as his own dung forever, His beholders say, Where [is] he?
8 Ingon sa usa ka damgo siya molupad, ug dili na gayud ihibalag: Oo, pagaagpason siya ingon sa usa ka panan-awon sa gabii.
He flees as a dream, and they do not find him, And he is driven away as a vision of the night,
9 Ang mata nga nakakita kaniya dili na makasud-ong pag-usab; Ang inyong pinuy-anan dili na usab makalantaw kaniya.
The eye has not seen him, and does not add. And his place does not behold him again.
10 Ang kabus magapalabilabi sa iyang mga anak, Ug ang mga kamot magauli sa iyang bahandi.
His sons oppress the poor, And his hands give back his wealth.
11 Ang iyang kabukogan napuno sa iyang kabatan-on, Apan kini mounong kaniya ngadto sa abug.
His bones have been full of his youth, and it lies down with him on the dust.
12 Bisan ang kahilayan matam-is sa iyang baba, Bisan iya kanang tagoan sa ilalum sa iyang dila,
Though he sweetens evil in his mouth, hides it under his tongue,
13 Bisan iya kanang pagapugngan, ug dili ipagula, Kondili tipigan lamang sa sulod sa iyang baba;
has pity on it, and does not forsake it, and keeps it back in the midst of his palate,
14 Apan ang iyang kinaon mabalhin sa sulod sa iyang ginhawaan, Apdo sa mga halas nga malala ang anaa sa sulod sa ginhawaan.
his food is turned in his bowels, the bitterness of cobras [is] in his heart.
15 Gilamoy niya ang mga bahandi, apan iyang igasuka sila pag-usab; Ang Dios magasalibay kanila gikan sa iyang tiyan.
He has swallowed wealth, and vomits it. God drives it out from his belly.
16 Siya magasupsup sa hilo sa mga halas nga malala; Ang dila sa halas nga malala maoy mopatay kaniya.
He sucks [the] gall of cobras, the tongue of a viper slays him.
17 Siya dili gayud makatan-aw sa mga suba, Ang mga kasapaan nga nanag-agay sa dugos ug mantequilla.
He does not look on streams, Flowing of brooks of honey and butter.
18 Kadtong iyang gihagoan igauli niya, ug siya dili makatulon niana; Sumala sa bahandi nga iyang inangkon, dili ikalipay niya.
He is giving back [what] he labored for, and does not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he does not exult.
19 Kay ang kabus iyang gilupigan ug gipasagdan Kay ang usa ka balay iyang gikuha sa pinugsanay, balay nga wala tukora niya.
For he oppressed—he forsook the poor, He has taken a house away violently, And he does not build it.
20 Tungod kay wala moagi ug kalinaw sa sulod niya, Dili siya magtipig sa butang nga iyang kaibgon.
For he has not known ease in his belly. With his desirable thing he does not deliver himself.
21 Walay bisan unsa nga nahibilin, nga wala niya tunla; Busa dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.
There is not a remnant to his food, Therefore his good does not stay.
22 Sa pagkabusog sa iyang pagkaadunahan siya magalisud: Ang kamot sa tanan nga anaa sa kaalaut kaniya mokapyot.
In the fullness of his sufficiency he is constricted. Every perverse hand meets him.
23 Sa diha nga iya nang daskon ang iyang tiyan, ang Dios magapadala nganha kaniya sa kabangis sa iyang kapungot, Ug magapaulan niana sa ibabaw niya samtang siya magakaon pa.
It comes to pass, at the filling of his belly, He sends forth against him The fierceness of His anger, Indeed, He rains on him in his eating.
24 Siya molikay sa puthaw nga hinagiban, Ug ang pana nga tumbaga molagbas kaniya.
He flees from an iron weapon, A bow of bronze passes through him.
25 Kini iyang pagaibton, ug kini mogula sa iyang lawas; Oo, ang tumoy nga magapangidlap mogula gikan sa iyang apdo; Kaniya anaa ang mga kalisangan.
One has drawn, And it comes out from the body, And a glittering weapon proceeds from his gall. Terrors [are] on him.
26 Ang tanang kangitngitan gipahamutang alang sa iyang bahandi: Usa ka kalayo nga dili hinuyop sa tawo magalamoy kaniya; Kini magaut-ut sa tanan nga mahibilin sa iyang balong-balong.
All darkness is hid for his treasures, A fire not blown consumes him, The remnant is broken in his tent.
27 Ang mga langit magapadayag sa iyang kasal-anan, Ug ang yuta mobangon batok kaniya.
The heavens reveal his iniquity, And earth is raising itself against him.
28 Ang abut sa iyang balay mawagtang; Ang iyang mga bahandi mobaha sa halayo sa adlaw sa iyang kasuko.
The increase of his house is removed, Poured forth in a day of His anger.
29 Kini mao ang bahin nga igahatag sa Dios sa tawong dautan. Ug ang panulondon nga gitudlo sa Dios nganha kaniya.
This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.”
