Job 19
1 Unya mitubag si Job ug miingon:
But Job answered and said:
2 Hangtud anus-a ang inyong pagsamok sa akong kalag, Ug sa pagdugmok kanako sa mga pulong?
How long will ye vex my soul, And break me in pieces with words?
3 Ikapulo na kining pagpakaulaw ninyo kanako: Kamo walay kaulaw sa inyong dautan nga pakigharong kanako.
These ten times have ye reviled me; Without shame do ye stun me!
4 Ug bisan pa gayud nga kono ako nasayup, Ang kasayup ko magapabilin ra sa akong kaugalingon.
And be it, indeed, that I have erred, My error abideth with myself.
5 Kong kamo magapaburot gayud sa inyong kaugalingon batok kanako, Ug maoy inyong ipasikad batok kanako ang akong pagkasalawayon;
Since, indeed, ye magnify yourselves against me, And plead against me my reproach,
6 Hibaloi ninyo karon nga ang Dios nagpiit kanako, Ug naglukob kanako sa iyang pukot.
Know then that it is God who hath brought me low; He hath encompassed me with his net.
7 Ania karon, ako nagatu-aw tungod sa pagtampalas, apan ako wala tagda: Ako nagtawag ug pakitabang, apan walay justicia.
Behold, I complain of wrong, but receive no answer; I cry aloud, but obtain no justice.
8 Iyang giparilan ang akong dalan aron ako walay kaagian, Ug ang akong pagalaktan iyang gihimong kangitngitan.
He hath fenced up my way, so that I cannot pass, And hath set darkness in my paths.
9 Gihuboan ako niya sa akong himaya, Ug gikuha ang purongpurong gikan sa akong ulo.
He hath stripped me of my glory, And taken the crown from my head.
10 Iya akong gilumpag sa luyo ug luyo, ug ako tiwas na; Ug ang akong kalauman ingon sa usa ka kahoy nga iyang giluka.
He hath destroyed me on every side, and I am gone! He hath torn up my hope like a tree.
11 Iya usab nga gipasiga ang iyang kapungot batok kanako, Ug sa iyang atubangan siya nag-isip kanako nga usa iyang mga kabatok.
He kindleth his anger against me, And counteth me as his enemy.
12 Ang iyang kasundalohan nanagtigum, Ug ilang gitukod ang ilang agianan batok kanako, Ug ilang gilukban ang akong balong-balong.
His troops advance together against me; They throw up for themselves a way to me, And encamp around my dwelling.
13 Iyang gibutang ang akong mga kaigsoonan sa halayo kanako, Ug ang akong mga kaila gipabulag niya kanako.
My brethren he hath put far from me, And my acquaintance are wholly estranged from me.
14 Ang akong mga kabanayan nanaglikay, Ug ang mga higala ko nga sandurot nahakalimot kanako.
My kinsfolk have forsaken me, And my bosom friends have forgotten me.
15 Ang tanan nga nagapuyo sa akong balay, ug ang akong sulogoong babaye, nag-isip kanako nga dumuloong: Dumuloong ako sa ilang mga mata.
The foreigners of my house, yea, my own maid-servants, regard me as a stranger; I am an alien in their eyes.
16 Motawag ako sa akong sulogoon, ug siya dili motubag kanako, Bisan ako mopakilooy sa akong kaugalingong baba.
I call my servant, and he maketh no answer; With my own mouth do I entreat him.
17 Ang akong asawa mahibulong sa akong gininhawa, Ug sa akong paghangyo sa mga anak sa akong kaugalingong inahan.
My breath is become strange to my wife, And my prayers also to my own mother's sons.
18 Bisan ang mga gagmayng kabataan managyubit kanako; Kong ako motindog, sila magsulti batok kanako.
Even young children despise me; When I rise up, they speak against me.
19 Ang tanan ko nga mga higala nga sandurot ginaluud kanako, Ug kadtong tanan nga akong gihigugma nanagbatok kanako.
All my bosom friends abhor me, And they whom I loved are turned against me.
20 Ang akong bukog nanagtaput sa akong panit ug sa akong unod, Ug naluwas lamang ako tungod sa mga panit sa akong mga ngipon.
My bones cleave to my flesh and my skin, And I have scarcely escaped with the skin of my teeth.
21 Kaloy-i ako ninyo, kaloy-i ako ninyo, Oh kamo mga higala ko; Kay ang kamot sa Dios nagtapion kanako.
Have pity upon me, O ye my friends! have pity upon me; For the hand of God hath smitten me!
22 Ngano man nga naglutos kamo kanako ingon sa Dios, Ug wala manghimuot sa akong unod?
Why do ye persecute me like God, And are not satisfied with my flesh?
23 Oh nga gisulat unta karon ang akong mga pulong? Oh nga nahamutang unta sila sa usa ka basahon!
O that my words were now written! O that they were marked down in a scroll!
24 Nga sa tinalinsan nga puthaw ug tingga Magapatik kanila sa ibabaw sa usa ka bato nga walay katapusan!
That with an iron pen, and with lead, They were engraven upon the rock for ever!
25 Apan alang kanako nasayud ako nga ang akong Manluluwas buhi man, Ug sa kaulahian nga adlaw siya motindog sa ibabaw sa yuta:
Yet I know that my Vindicator liveth, And will hereafter stand up on the earth;
26 Ug sa tapus ang akong panit, kining lawas ko gayud malaglag, Unya sa wala ang akong unod makita ko ang Dios;
And though with my skin this body be wasted away, Yet without my flesh shall I see God.
27 Kang kinsa ako, ako gayud, motan-aw dinhi sa akong kilid, Ug ang akong mga mata makasud-ong, nga dili ingon sa dumuloong. Naut-ut ang akong kasingkasing sa sulod kanako.
Yea, I shall see him my friend; My eyes shall behold him, and not another: For this, my soul panteth within me.
28 Kong kamo magaingon: Ngano nga pagalutoson nato siya! Sanglit ang gamut sa maong butang igakita sa sulod kanako;
Since ye say, “How may we persecute him, And find grounds of accusation against him?”
29 Kahadloki ninyo ang espada: Kay ang kaligutgut magadala sa mga silot sa espada, Aron nga kamo mahibalo nga adunay paghukom.
Be ye afraid of the sword! For malice is a crime for the sword; That ye may know that judgment cometh.
