Job 18
1 Unya si Bildad ang Suhitanhon, mitubag ug miingon:
Then Bildad the Shuhite replied:
2 Hangtud anus-a ang pangayam ninyo sa mga pulong? Palandunga, ug sa human magasulti kita.
“How long until you end these speeches? Show some sense, and then we can talk.
3 Ngano bang imong giisip kami nga mga mananap, Ug nahimong mahugaw sa imong mga mata?
Why are we regarded as cattle, as stupid in your sight?
4 Ikaw nga tungod sa imong kapungot nagabitas sa imong kaugalingon, Pagabiyaan ba ang kalibutan tungod kanimo? Kun pagabalhinon ba ang bato gikan sa iyang nahamutangan?
You who tear yourself in anger— should the earth be forsaken on your account, or the rocks be moved from their place?
5 Oo, ang suga sa mga dautan pagapalungon, Ug ang aligato sa iyang kalayo dili modan-ag.
Indeed, the lamp of the wicked is extinguished; the flame of his fire does not glow.
6 Ang kahayag mongitngit sa sulod sa iyang balong-balong, Ug ang lamparahan sa ibabaw niya pagapalongon.
The light in his tent grows dark, and the lamp beside him goes out.
7 Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon pagatul-iron, Ug ang iyang kaugalingong salabutan magahulog kaniya.
His vigorous stride is shortened, and his own schemes trip him up.
8 Kay pinaagi sa iyang kaugalingong mga tiil nahulog siya sa pukot, Ug siya naglakaw sa mga mata sa pukot.
For his own feet lead him into a net, and he wanders into its mesh.
9 Usa ka bitik magasakmit kaniya sa iyang tikod, Ug usa ka laang magagapus kaniya.
A trap seizes his heel; a snare grips him.
10 Anaay usa ka balatik nga gitago diha sa yuta alang kaniya, Ug usa ka balag-ong giandam kaniya sa iyang agianan.
A noose is hidden in the ground, and a trap lies in his path.
11 May kahadlok makapalisang kaniya sa luyo ug luyo, Ug magagukod kaniya sa iyang mga tikod.
Terrors frighten him on every side and harass his every step.
12 Ang iyang kusog mahuyang sa kagutom, Ang kadaut ginaandam sa iyang luyo.
His strength is depleted, and calamity is ready at his side.
13 Ang mga bahin sa iyang lawas pagatunlon, Oo, ang iyang mga bahin igatulon sa anak nga panganay sa kamatayon.
It devours patches of his skin; the firstborn of death devours his limbs.
14 Pagalangkaton siya gikan sa balong-balong diin atua ang iyang pagsalig: Ug siya pagadad-on ngadto sa hari sa mga kahadlok.
He is torn from the shelter of his tent and is marched off to the king of terrors.
15 Ang butang nga dili iya mahamutang sa iyang balong-balong; Sa iyang pinuy-anan igasabulak ang azufre.
Fire resides in his tent; burning sulfur rains down on his dwelling.
16 Ang iyang mga gamut sa ilalum magamala, Ug sa ibabaw ang iyang mga sanga mangalaya.
The roots beneath him dry up, and the branches above him wither away.
17 Ang iyang handumanan mapala sa ibabaw sa yuta, Ug sa dalan ang iyang ngalan dili mahamutang.
The memory of him perishes from the earth, and he has no name in the land.
18 Siya papahawaon gikan sa kahayag ngadto sa kangitngitan, Ug siya igasalikway gikan sa kalibutan.
He is driven from light into darkness and is chased from the inhabited world.
19 Dili siya makabaton ug mga anak, ni mga anak sa iyang mga anak sa taliwala sa iyang katawohan, Ni makabaton usab siya ug kabilin sa iyang ginapuy-an.
He has no offspring or posterity among his people, no survivor where he once lived.
20 Kadtong tanan nga magasunod kaniya manghitingala sa iyang adlaw, Ingon nga kadtong tanan nga nanghiuna nangalisang.
Those in the west are appalled at his fate, while those in the east tremble in horror.
21 Sa pagkamatuod mao kana ang mga pinuy-anan sa mga dili matarung, Ug kini mao ang himutangan niadtong dili moila sa Dios.
Surely such is the dwelling of the wicked and the place of one who does not know God.”
