Job 17
1 Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako.
MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
2 Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit.
No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
3 Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako?
Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
4 Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas.
Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
5 Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog.
El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
6 Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong.
El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
7 Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
8 Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios.
Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
9 Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on.
No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
10 Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an.
Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
11 Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing.
Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
12 Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan.
Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
13 Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; (Sheol h7585)
Si yo espero, el sepulcro es mi casa: haré mi cama en las tinieblas. (Sheol h7585)
14 Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye;
A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
15 Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana?
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
