Job 17
1 Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako.
Mi huelgo es corrompido, mis días son cortados, y el sepulcro me está aparejado.
2 Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit.
Ya no hay conmigo sino escarnecedores, en cuyas amarguras se detienen mis ojos.
3 Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako?
Pon ahora, y dáme fianzas contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
4 Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas.
Porque el corazón de ellos has escondido de entendimiento: por tanto no los ensalzarás.
5 Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog.
El que denuncia lisonjas a sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
6 Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong.
El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante de ellos he sido tamboril.
7 Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y todos mis pensamientos han sido como sombra.
8 Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios.
Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se despertará contra el hipócrita.
9 Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on.
Mas el justo retendrá su carrera; y el limpio de manos aumentará la fuerza.
10 Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an.
Mas volvéd todos vosotros, y veníd ahora, y no hallaré entre vosotros sabio.
11 Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing.
Mis días se pasaron, y mis pensamientos fueron arrancados, los pensamientos de mi corazón.
12 Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan.
Pusiéron me la noche por día, y la luz cercana delante de las tinieblas.
13 Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; (Sheol h7585)
Si yo espero, el sepulcro es mi casa: en las tinieblas hice mi cama. (Sheol h7585)
14 Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye;
A la huesa dije: Mi padre eres tú: a los gusanos: Mi madre, y mi hermano.
15 Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana?
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza, ¿quién la verá?
