Job 17
1 Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako.
我的氣息已斷，壽命已盡，而且墳墓已為我做好。
2 Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit.
我豈不是成了笑罵的對象﹖我的眼睛豈不是在酸苦中過夜﹖
3 Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako?
求你將我的抵押放在你那裏! 誰還敢與我擊掌作保﹖
4 Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas.
因為你蒙蔽了他們的心，不叫他們明白，他們纔不敢舉起手來。
5 Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog.
人請自己的朋友分享所有，但自己的子女卻餓的眼目昏花。
6 Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong.
我成了人民取笑的資料，人人在我臉上可吐唾沫。
7 Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong.
我的眼睛因愁悶而昏花，我的肢體消失有如蔭影。
8 Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios.
正直人因此而驚異，無罪者憤起攻擊惡人。
9 Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on.
義人堅持自己的道，手淨的人倍增勇氣。
10 Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an.
你們眾人，請你們再回來，但在你們中我找不到一個智者。
11 Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing.
我的時日已過去，我志所謀，我心所愛，都已落空。
12 Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan.
他們將黑夜變為白天，使光明靠近黑暗；
13 Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; (Sheol h7585)
若是我還有希望，即以陰府為我的家；在憂暗之處，舖設我的床榻。 (Sheol h7585)
14 Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye;
我對墓穴說：你作我父! 對蛆蟲說：你作我母，我妹!
15 Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana?
我的希望究在何處﹖我的幸福，有誰注意﹖
