Job 14

1 Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, Hamubo ra sa panuigon, ug tugob sa kasamok.

For a mortal born of a woman [is] short lived, and full of wrath.

2 Siya mobuswak sama sa usa ka bulak, ug pagaputlon: Siya nagadalagan usab ingon sa usa ka anino, ug dili magadayon.

Or he falls like a flower that has bloomed; and he departs like a shadow, and cannot continue.

3 Nan magabuka ba ikaw sa mga mata sa pagsud-ong kaniya, Ug magadala kanako sa hukmanan uban kanimo?

Hast thou not taken account even of him, and caused him to enter into judgment before thee?

4 Kinsa ang makakuha ug usa ka butang nga mahinlo gikan sa mahugaw? walay mausa.

For who shall be pure from uncleanness? not even one;

5 Sanglit ang iyang mga adlaw tinagalan, Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo, Ug ikaw nagbutang ug mga utlanan kaniya nga dili niya malabang.

if even his life should be [but] one day upon the earth: and his months are numbered by him: thou hast appointed [him] for a time, and he shall by no means exceed [it].

6 Ayaw na siya pagsud-onga, aron siya makapahulay, Hangtud nga, ingon sa usa ka sulogoon, matapus niya ang adlaw.

Depart from him, that he may be quiet, and take pleasure in his life, [though] as a hireling.

7 Kay adunay kalauman sa usa ka kahoy, Kong kana pagaputlon aron nga manalingsing pag-usab, Ug nga ang diyutayng sanga niana dili mohunong.

For there is hope for a tree, even if it should be cut down, [that] it shall blossom again, and its branch shall not fail.

8 Bisan pa magakagulang ang gamot niana diha sa yuta, Ug ang tuud niana madunot sa yuta;

For though its root should grow old in the earth, and its stem die in the rock;

9 Apan tungod sa baho sa tubig kana mangudlot, Ug mananga ingon sa usa ka tanum.

it will blossom from the scent of water, and will produce a crop, as one newly planted.

10 Apan ang tawo mamatay, ug igalubong: Oo, ang gininhawa sa tawo mabugto, ug hain na man siya?

But a man that has died is utterly gone; and when a mortal has fallen, he is no more.

11 Ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, Ug ang suba magakakunhod ug momala;

For the sea wastes in [length of] time, and a river fails and is dried up.

12 Mao usab ang tawo mamatay ug dili na mobalik: Hangtud nga mawala ang kalangitan, sila dili na manghigmata, Dili usab sila mapukaw sa ilang pagkatulog.

And man that has lain down [in death] shall certainly not rise again till the heaven be dissolved, and they shall not awake from their sleep.

13 Oh nga sa Sheol unta tagoan mo ako, Nga imo unta akong ibutang sa tago, hangtud nga mahupay ang imong kaligutgut, Nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug mahinumdum ka kanako! (Sheol h7585)

For oh that thou hadst kept me in the grave, and hadst hidden me until thy wrath should cease, and thou shouldest set me a time in which thou wouldest remember me! (Sheol h7585)

14 Kong ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab? Paabuton unta nako ang tanang adlaw sa akong pagpakigbisog, Hangtud ang akong pagkabalhin modangat.

For if a man should die, shall he live [again], having accomplished the days of his life? I will wait till I exist again?

15 Ikaw motawag unta, ug kanimo ako motubag: Ikaw mokinahanglan sa buhat sa imong mga kamot.

Then shalt thou call, and I will hearken to thee: but do not thou reject the work of thine hands.

16 Apan karon imong ginaihap ang akong mga lakang? Dili ba ikaw magtimaan sa akong sala?

But thou hast numbered my devices: and not one of my sins shall escape thee?

17 Ang akong kalapasan gibaliktosan sulod sa usa ka puntil, Ug imong gitak-uman ang akong kadautan.

An thou hast sealed up my transgressions in a bag, and marked if I have been guilty of any transgression unawares.

18 Apan ang bukid nga nagakatumpag, mawagtang: Ug ang bato mahasalikway gikan sa iyang nahamutangan;

And verily a mountain falling will utterly be destroyed, and a rock shall be worn out of its place.

19 Ang katubigan magahilis sa mga bato; Ang mga pag-awas niana magabugwas sa abug sa yuta: Maingon man niana ginalaglag mo ang paglaum sa tawo.

The waters wear the stones, and waters falling headlong [overflow] a heap of the earth: and thou destroyest the hope of man.

20 Ikaw sa walay katapusan makadaug kaniya, ug siya molabay: Ikaw magausab sa iyang nawong, ug kaniya magapalakaw.

Thou drivest him to an end, and he is gone: thou settest thy face against him, and sendest him away;

21 Ang iyang mga anak mahimong dungganon, ug siya dili mahibalo niana; Ug sila ginahimong ubos apan siya dili makatimaan niana kanila.

and though his children be multiplied, he knows [it] not; and if they be few, he is not aware.

22 Apan kaniya may kasakit ang iyang unod, Ug sa sulod niya nagabangotan ang iyang kalag.

But his flesh is in pain, and his soul mourns.