Job 13

1 Ania karon, ang akong mata nakakita niining tanan, Ang igdulungog nako nakadungog ug nakasabut niini.

Ja, allting hev mitt auga set og øyra høyrde og forstod;

2 Ang inyong nahibaloan, mao ang akong nahibaloan usab: Ako dili ubos kaninyo.

alt det de veit, det veit eg og; for dykk eg ei tilbake stend.

3 Mosulti gayud ako sa Makagagahum, Ug gitinguha ko ang pagpakigsulti sa Dios.

Men eg til Allvalds Gud vil tala, med Gud eg vil til retten ganga;

4 Apan kamo mga magmumugna sa bakak; Kamong tanan mga mananambal nga walay bili.

Men de vil dekkja til med lygn, er berre ugagnslækjarar.

5 Oh maayo pa unta kong kamo managhilum na lamang! Ug kana mahimo nga inyong kaalam.

Å, gjev de vilde tegja still, so kunde det for visdom gjelda.

6 Pamatia karon ang akong pangatarungan, Ug patalinghugi ang katarungan nga sa akong mga ngabil igasaysay.

Høyr på den skrapa eg vil gjeva, merk når mi lippa åtak gjer!

7 Manulti ba kamog dili matarung tungod sa paglaban sa Dios, Ug igapamulong mo ba nga malimbongon tungod kaniya?

Vil de forsvara Gud med lygn? Vil de hans sak med urett verja?

8 Magapakita ba kamo sa inyong pagpasulabi kaniya? Molaban ba kamo alang sa Dios?

Vil de for honom gjera mismun, og spela Guds sakførarar?

9 Maayo ba nga siya magasusi kaninyo? Kun ingon sa usa nga nagalimbong sa tawo, limbongan ba ninyo siya?

Gjeng det dykk vel, når han dykk prøver? Kann de han narra som eit mennesk’?

10 Sa walay duhaduha siya magabadlong kaninyo, Kong kamo sa tago may pagpasulabi.

Han skal so visst dykk straffa strengt, um de slik mismunn gjer i løynd.

11 Dili ba makapahadlok kaninyo ang iyang kahalangdon, Ug ang iyang kalisang kaninyo modangat?

Med høgdi si han skræmar dykk, hans rædsla yver dykk skal falla.

12 Ang inyong mga halandumong pulong maoy sanglitanan nga abo, Ang inyong salipdanan, mga salipdanan nga yanang.

Og dykkar kraft-ord vert til oska, og dykkar prov til blaute leir.

13 Managhilum kamo, pasagdi ako, aron sa akong pagsulti: Ug kanako ipadangat ang tanan nga modangat.

Teg stilt, lat meg tala ut, so fær det gå meg som det kann!

14 Ngano man nga kuhaon ko ang akong unod sa mga ngipon nako, Ug ibutang ko ang akong kinabuhi sa kamot nako?

Kvi skuld’ eg ta mitt kjøt i tenner? Og halda livet mitt i handi?

15 Ania karon, iyang pagalaglagon ako: ako walay paglaum: Bisan pa niini, sa iyang atubangan ako magalaban sa akong mga alagianan.

Han drep meg, ei eg ventar anna, mi ferd for han lik’vel eg hævdar.

16 Kini usab mao ang akong kaluwasan, Nga ang tawong walay Dios sa iyang atubangan dili gayud makaduol.

Men ogso det skal hjelpa meg; hjå han fær ingen urein møta.

17 Patalinghugi pag-ayo ang akong gipamulong, Ug sa imong igdulungog ipahaluna ang akong gipahayag.

So høyr då det eg segja vil; lat meg for dykkar øyro tala!

18 Ania karon, gipahamutang ko na pag-ayo ang akong katarungan; Ako nasayud nga ako matarung.

Eg saki hev til rettes lagt; eg skal få rett, det veit eg visst.

19 Kinsa ba ang buot makigbisog kanako? Kay unya mohilum ako ug ipabugto ko ang akong kinabuhi.

Kven er det som med meg kann strida? Eg skulde tegja stilt og døy.

20 Duruha lamang ka butang ayaw pagbuhata kanako; Nan ako dili motago gikan sa atubangan sa imong nawong.

Tvo ting må du spara meg for; då løyner eg meg ikkje for deg:

21 Kuhaa halayo kanako ang imong kamot, Ug ayaw ako pagpahadloka sa imong kalisang.

Di hand lyt burt frå meg du taka, lat ei di rædsla skræma meg!

22 Unya tumawag ka, ug ako motubag; Kun pasultiha ako, ug tubagon mo ako.

Stemn meg so inn! eg stend til svars; eller eg talar og du svarar.

23 Unsa ba ang gidaghanon sa akong kadautan ug kasal-anan? Ipadayag kanako ang akong kalapasan ug ang akong sala.

Kor mange brot og synder hev eg? Seg meg mi misgjerd og mi synd!

24 Ngano man nga gitago mo ang imong nawong kanako, Ug ginaisip mo ako nga imong kaaway?

Kvifor vil du di åsyn løyna og for ein fiend’ halda meg?

25 Mopaguol pa ba ikaw sa usa ka dahon nga sinalibay? Ug mogukod pa ba ikaw sa tuud nga laya?

Vil eit burtblåse blad du skræma? Forfylgja du eit visna strå? -

26 Kay ikaw nagasulat man ug mga butang nga mapait batok kanako, Ug nagapaani kanako sa kadautan sa akong pagkabatan-on:

Når du idømer meg slik straff og let meg erva ungdoms synder

27 Imo usab nga gibutang sa sepohan ang akong mga tiil, Ug gitiman-an ang tanan ko nga alagianan; Imong gibadlisan ang utlanan sa lapalapa sa akong mga tiil:

og legg i stokken mine føter, og vaktar alle mine vegar, slær krins um mine foteblad.

28 Bisan ingon ako sa usa ka butang nga dunot nga mapapas, Ingon sa usa ka bisti nga ginakutkot sa tangkob.

Og det mot ein som morkna er, lik klædeplagg som mol et upp.