Job 11

1 Unya mitubag si Sophar nga Naamathitanhon, ug miingon:

Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:

2 Dili ba kinahanglan tubagon ang daghang mga pulong? Ug pakamatarungon ba ang tawo nga hinulti?

Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?

3 Makapahilum ba sa mga katawohan ang imong mga pagpangandak? Ug sa magayubit ikaw wala bay tawo nga arang makapakaulaw kanimo?

Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?

4 Kay ikaw nagaingon: Ang akong pagtolon-an ulay man, Ug ako mahinlo sa atubangan sa imong mga mata.

Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«

5 Apan oh, nga mosulti pa lamang unta ang Dios, Ug magabuka sa iyang mga ngabil batok kanimo,

Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,

6 Ug nga tudloan ka niya sa mga tinago sa kaalam! Kay kaniya sa pagkamasinabuton walay makatupong. Busa hibaloi nga ang Dios nagapaningil sa labing diyutay kay sa silot nga angay sa imong kasal-anan.

kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!

7 Makakaplag ka ba sa Dios pinaagi sa pagpangita? Makakab-ut ka ba sa pagkahingpit sa Makagagahum?

Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?

8 Sama sa gitas-on sa kalangitan; unsa ang arang mong mahimo? Labing halalum kay sa Sheol; unsa ang arang mong kahibaloan? (Sheol h7585)

Højere er den end Himlen — hvad kan du? Dybere end Dødsriget — hvad ved du? (Sheol h7585)

9 Ang iyang gidak-on labing daku kay sa kalibutan, Ug labing halapad kay sa kadagatan.

Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.

10 Kong siya molabang, ug kong iyang pagatak-umon, Ug kong iyang tigumon ngadto sa paghukom, nan kinsa ang arang makasalanta kaniya?

Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?

11 Kay siya nasayud sa mga tawong malimbongon: Siya makakita usab sa kasal-anan, bisan tuod dili siya magatagad niana.

Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,

12 Ang tawong hungog walay salabutan, Oo, ang tawo ipanganak ingon sa anak sa usa ka asnong ihalas.

saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.

13 Kong ikaw magtarung sa imong kasingkasing, Ug ituy-od mo kaniya ang imong kamot:

Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,

14 Kong ang kasal-anan anaa sa imong kamot, ipahilayo kana kanimo, Ug ang pagkadili-matarung ayaw papuy-a sa imong mga balong-balong.

hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,

15 Sa walay duhaduha makayahat ka unya sa imong nawong nga walay buling; Oo, ikaw mahimong lig-on ug dili magakahadlok:

ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,

16 Kay ikaw mahakalimot sa imong kaalaut; Ikaw mahinumdum niana ingon sa mga tubig nga manglabay.

ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;

17 Ug ang imong kinabuhi modan-ag labi pa kay sa udto; Maingon kana sa kabuntagon bisan pa anaay kangitngit.

dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.

18 Ug ikaw magmalig-on kay anaa may paglaum; Oo, ikaw magapangita sa libut nimo, ug sa lig-on ikaw mopahulay.

Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,

19 Ikaw magahigda usab, ug walay bisan kinsa nga makapahadlok kanimo; Oo, daghanan ang mohangyo kanimo.

du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.

20 Apan ang mga mata sa mga malinapason makawang, Ug sila walay dalangpanan nga ilang pagakalagiwan; Ug ang ilang paglaum mao ang pagpanugyan sa espiritu.

Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!