Job 10
1 Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.
Mi sjæl er leid av livet mitt, eg gjev mi klaga lause taumar, vil tala i min såre hugverk.
2 Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.
Til Gud eg segjer: «Døm meg ikkje; seg kvifor du imot meg strider!
3 Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?
Finn du det godt å gjera vald, og øyda upp ditt eige verk, men lysa yver gudlaust råd?
4 Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?
Er auga ditt av kjøt og blod? Ser du som menneskje plar sjå?
5 Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,
Er dine dagar mennesk-dagar? Er dine år lik mannsens år?
6 Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,
Med di mitt brot du leitar upp, og granskar etter syndi mi,
7 Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?
endå du veit eg er uskuldig, og ingen bergar or di hand.
8 Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.
Di hand hev skapt og dana meg fullt ut, og no vil du meg tyna?
9 Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?
Hugs på, du forma meg som leir; no gjer du atter meg til mold!
10 Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?
Som mjølk du let meg renna ut og let meg stivna liksom ost;
11 Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.
Du klædde meg med hud og kjøt, fleitta bein og senar saman.
12 Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.
Du gav meg både liv og miskunn, og verna um mitt andedrag.
13 Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:
Men dette du i hjarta gøymde, eg veit det var i din tanke;
14 Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.
Du vakta på meg um eg synda; du gav meg ikkje til mitt brot;
15 Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.
um eg var skuldig, usæl eg! Um skuldfri, tord’ eg ei meg briska, av skjemsla mett, med naud for augom;
16 Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.
For då du jaga meg som løva og let meg atter under sjå,
17 Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.
du førde nye vitne mot meg og harmast endå meir på meg og sende mot meg her på her.
18 Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.
Kvi drog du meg or morsliv fram? Kvi fekk eg ikkje usedd døy,
19 Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.
lik ein som aldri til hev vore, og vart i grav frå morsliv lagt?
20 Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,
Er ikkje mine dagar få? Haldt upp! Slepp meg, so eg litt glad kann verta,
21 Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;
fyrr eg gjeng burt, og kjem’kje att, til myrkre land med daudeskugge,
22 Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.
eit land so myrkt som svarte natti, med daudeskugge og vanskipnad, der dagsljoset er som myrke natt!»»
