Job 10
1 Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.
My soul is weary of my life; I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
2 Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.
I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.
3 Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?
Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?
4 Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?
Hast thou eyes of flesh, or seest thou as man seeth?
5 Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,
Are thy days as the days of man, or thy years as man’s days,
6 Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,
That thou inquirest after mine iniquity, and searchest after my sin,
7 Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?
Although thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand?
8 Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.
Thine hands have framed me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.
9 Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?
Remember, I beseech thee, that thou hast fashioned me as clay; and wilt thou bring me into dust again?
10 Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?
Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11 Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.
Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
12 Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.
Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.
13 Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:
Yet these things thou didst hide in thine heart; I know that this is with thee:
14 Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.
If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.
15 Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.
If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet shall I not lift up my head; being filled with ignominy and looking upon mine affliction.
16 Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.
And if [my head] exalt itself, thou huntest me as a lion: and again thou shewest thyself marvelous upon me.
17 Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.
Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and warfare are with me.
18 Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.
Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? I had given up the ghost, and no eye had seen me.
19 Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.
I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
20 Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,
Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,
21 Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;
Before I go whence I shall not return, [even] to the land of darkness and of the shadow of death;
22 Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.
A land of thick darkness, as darkness [itself]; [a land] of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.
