2 Hari 7

1 Ug si Eliseo miingon: Patalinghugi ninyo ang pulong ni Jehova: Kini mao ang giingon ni Jehova: Ugma ingon niining taknaa igabaligya ang usa ka takus nga harina nga fino sa usa ka siclo, ug ang duha ka takus nga cebada sa usa ka siclo, sa ganghaan sa Samaria.

And Elisha said, Hear ye the word of Jehovah: thus saith Jehovah, To-morrow about this time shall a measure of fine flour be [sold] for a shekel, and two measures of barley for a shekel, in the gate of Samaria.

2 Unya ang capitan kang kinsang kamot maoy gisaligan sa hari mitubag sa tawo sa Dios, ug miingon: Ania karon, kong si Jehova maghimo sa mga tamboanan sa langit, mahanabo kaha kining butanga? Ug siya miingon: Ania karon, ikaw makakita niana sa imong mga mata, apan dili ka makakaon niana.

Then the captain on whose hand the king leaned answered the man of God, and said, Behold, if Jehovah should make windows in heaven, might this thing be? And he said, Behold, thou shalt see it with thine eyes, but shalt not eat thereof.

3 Karon dihay upat ka tawong sanlahon sa tugkaran sa ganghaan, ug sila nanag-ingon sa usa ug usa: Nganong naglingkod kita dinhi hangtud nga kita mangamatay?

Now there were four leprous men at the entrance of the gate: and they said one to another, Why sit we here until we die?

4 Kong kita umingon: Mosulod kita ngadto sa ciudad, nan ang gutom atua sa ciudad, ug kita mangamatay didto; ug kong kita manlingkod pa dinhi, mangamatay kita usab. Busa karon manlakat, ug mangadto kita ngadto sa panon sa mga Sirianhon: kong luwason kita nila nga buhi, mangabuhi kita; ug kong patyon kita nila, kita mangamatay lamang.

If we say, We will enter into the city, then the famine is in the city, and we shall die there; and if we sit still here, we die also. Now therefore come, and let us fall unto the host of the Syrians: if they save us alive, we shall live; and if they kill us, we shall but die.

5 Ug sila nanindog sa pagkabanag-banag, aron sa pag-adto ngadto sa campo sa mga Sirianhon; ug sa paghiabut nila ngadto sa kinatumyan nga dapit sa campo sa mga Sirianhon: Ania karon, walay tawo didto.

And they rose up in the twilight, to go unto the camp of the Syrians; and when they were come to the outermost part of the camp of the Syrians, behold, there was no man there.

6 Kay ang Ginoo naghimo sa panon sa mga Sirianhon sa pagpamati sa dinahunog sa mga carro, ug usa ka kaguliyang sa mga kabayo, ang usa ka dinaguok sa dakung panon: ug sila nanag-ingon sa usa ug usa: Ania karon, ang hari sa Israel nagsuhol batok kanato sa mga hari sa mga Hetehanon, ug sa mga hari sa mga taga-Egipto, sa pag-asdang kanato.

For the Lord had made the host of the Syrians to hear a noise of chariots, and a noise of horses, even the noise of a great host: and they said one to another, Lo, the king of Israel hath hired against us the kings of the Hittites, and the kings of the Egyptians, to come upon us.

7 Maoy hinungdan nga sila namangon ug nangalagiw sa pagkabanagbanag, ug gibiyaan ang ilang mga balong-balong, ug ang ilang mga kabayo, ug ang ilang mga asno, bisan pa ang campo sa maong kahimtang, ug nangalagiw tungod sa ilang kinabuhi.

Wherefore they arose and fled in the twilight, and left their tents, and their horses, and their asses, even the camp as it was, and fled for their life.

8 Ug sa paghiabut niining mga sanlahon ngadto sa kinatumyan nga dapit sa campo, nanulod sila sa usa ka balong-balong, ug nangaon ug nanginum, ug nanagdala gikan didto sa salapi ug bulawan, ug saput, ug nanglakaw ug gitipigan kini; ug sila nanibug, ug mingsulod sa laing balong-balong, ug nakadala gikan didto usab, ug nanglakaw ug gitipigan kini.

And when these lepers came to the outermost part of the camp, they went into one tent, and did eat and drink, and carried thence silver, and gold, and raiment, and went and hid it; and they came back, and entered into another tent, and carried thence also, and went and hid it.

9 Busa sila nanag-ingon sa usa ug usa: Kita wala magbuhat sa maayo; kining adlawa maoy usa ka adlaw sa mga maayong balita, ug managhilum kita: kong pabilin kita hangtud sa pagbanagbanag sa kabuntagon ang silot mahiapas kanato; busa umari kamo karon, mangadto kita ug magasugilon sa sulod-balay sa hari.

Then they said one to another, We do not well; this day is a day of good tidings, and we hold our peace: if we tarry till the morning light, punishment will overtake us; now therefore come, let us go and tell the king’s household.

10 Busa sila nangadto ug nanagtawag sa magbalantay sa ciudad, ug ilang gisuginlan sila, sa pag-ingon: Nanghiadto kami ngadto sa campo sa mga Sirianhon, ug ania karon, walay tawo didto, bisan tingog sa usa ka tawo, apan ang mga kabayo gipanghigot, ug ang mga asno gipanghigot, ug ang mga balong-balong mao sa gihapon.

So they came and called unto the porter of the city; and they told them, saying, We came to the camp of the Syrians, and, behold, there was no man there, neither voice of man, but the horses tied, and the asses tied, and the tents as they were.

11 Ug siya nagtawag sa mga magbalantay sa ganghaan: ug sila nanagsugilon niana sa sulod sa balay sa hari.

And he called the porters; and they told it to the king’s household within.

12 Ug ang hari mibangon sa pagkagabii, ug namulong sa iyang mga sulogoon: Ako karon magapakita kaninyo sa ginabuhat kanato sa mga Sirianhon. Sila nahibalo nga kita gigutom; busa nanghigula sila sa campo aron sa pagtago sa ilang kaugalingon diha sa kapatagan, nga nagaingon: Sa ilang paggula sa ciudad, dakpon ta sila nga buhi, ug manulod kita ngadto sa, ciudad.

And the king arose in the night, and said unto his servants, I will now show you what the Syrians have done to us. They know that we are hungry; therefore are they gone out of the camp to hide themselves in the field, saying, When they come out of the city, we shall take them alive, and get into the city.

13 Ug usa sa iyang mga sulogoon mitubag ug miingon: Pakuhaa ang uban, nangaliyupo ako kanimo, lima sa mga kabayo nga nahibilin, sa ciudad (ania karon, sila sama sa gidaghanon sa tanang panon sa Israel nga nanghibilin didto; ania karon, silal sama sa gidaghanon sa tanang panon sa Israel nga naut-ut); ug atong pasugoan ug tanawon.

And one of his servants answered and said, Let some take, I pray thee, five of the horses that remain, which are left in the city (behold, they are as all the multitude of Israel that are left in it; behold, they are as all the multitude of Israel that are consumed); and let us send and see.

14 Busa duha ka carro lakip ang mga kabayo ang ilang gikuha; ug nagpasugo ang hari sa panon sa mga Sirianhon, nga nagaingon: Adtoa ug tan-awa.

They took therefore two chariots with horses; and the king sent after the host of the Syrians, saying, Go and see.

15 Ug sila nangadto sunod kanila ngadto sa Jordan; ug, ania karon, ang tanang dalan nalukop sa mga panapton ug mga sudlanan nga gipanalibay sa mga Sirianhon sa ilang pagdali. Ug ang mga sulogoon nanibug ug gisuginlan ang hari.

And they went after them unto the Jordan: and, lo, all the way was full of garments and vessels, which the Syrians had cast away in their haste. And the messengers returned, and told the king.

16 Ug ang katawohan nanggula, ug gikawatan ang campo sa mga Sirianhon. Busa usa ka takus nga fino nga harina gibaligya sa usa ka siclo, ug duha ka takus sa cebada usa ka siclo, sumala sa pulong ni Jehova.

And the people went out, and plundered the camp of the Syrians. So a measure of fine flour was [sold] for a shekel, and two measures of barley for a shekel, according to the word of Jehovah.

17 Ug gitudlo sa hari ang capitan kang kinsang kamot iyang gisaligan nga magbantay kaniya sa ganghaan: ug ang katawohan nanagtunob kaniya diha sa ganghaan, ug siya namatay sumala sa gipamulong sa tawo sa Dios, nga namulong sa paghiadto niya sa hari.

And the king appointed the captain on whose hand he leaned to have the charge of the gate: and the people trod upon him in the gate, and he died as the man of God had said, who spake when the king came down to him.

18 Ug nahitabo, sa nakasulti ang tawo sa Dios sa hari, nga nagaingon: Duha ka takus nga cebada sa usa ka siclo, ug usa ka takus nga binokbok sa usa ka siclo, manghiugma ingon niining taknaa sa ganghaan sa Samaria:

And it came to pass, as the man of God had spoken to the king, saying, Two measures of barley for a shekel, and a measure of fine flour for a shekel, shall be to-morrow about this time in the gate of Samaria;

19 Ug ang maong capitan mitubag sa tawo sa Dios, ug miingon: Karon, Tan-awa, kong si Jehova magahimo sa mga tamboanan sa langit, mahimo ba kaha kining butanga? Ug siya miingon: Ania karon, ikaw makakita niana sa imong mga mata, apan dili ka makakaon niini:

and that captain answered the man of God, and said, Now, behold, if Jehovah should make windows in heaven, might such a thing be? and he said, Behold, thou shalt see it with thine eyes, but shalt not eat thereof:

20 Mao kini ang nahitabo kaniya; kay gitamakan siya sa katawohan didto sa ganghaan, ug siya namatay.

it came to pass even so unto him; for the people trod upon him in the gate, and he died.